Bu aralar fanlığımı çok sorgular oldum. Twitter bana göre değil onu fark ettim.
Sürekli youtubeda eski videolari izler oldum (Çünkü Lay’i kelimelerle anlatamayacak derecede özledim)
Kendi hayatımda pek bir değişiklik yok.

bugün HWANHEE nin doğum günü hatta geçti bile sayılır lütfen onun doğom günü ile de haber paylaşın https://uploads.disquscdn.com/images/3c881ac88287777b395cb2fc07b010da09bf593c3264bc2883243074f5b64f03.png

UP10TİON https://www.instagram.com/p/BiSTkuCH8U-/?taken-by=up10tion_honey10_tr

https://www.instagram.com/p/BcP432MAKzA/?taken-by=up10tion_honey10_tr

Deli gibi çalıştigim mat yazılısından 70 aldım
Bunu nasıl başardım bilmiyorum
2 hafta sonra yazılılar var ve bende tik yok
Derslere olan hevesim gitti mat yüzünden

Bu aralar en çok dinlediğim şarkı Pentagon’dan Shine ☺️❤️ Şarkı bağımlılık yapıyor.Evde Ciciri Ciciri diye dolaşma garanti ??? Çok yetenekli bir grup,inşallah değeri anlaşılır?

https://uploads.disquscdn.com/images/2ebbc39a8da54bd1f67d13dc294f43d613629fdeac45e0c6383ec46a03200406.gif Ruh halim

https://uploads.disquscdn.com/images/7877f230ac4f12c694ab7ab737d68b8be1cd10ee1adae3f76ea2258df68f78a4.png
Bence komik

Bu günler sebepsizce mutluyum.. neredeyse her şeyi boşverdim.. sabahları her zamankinden yarım saat geç kalkmayı huy edindim.. okula giderken yol kenarlarından gelincik papatya fln topluyorum.. soft şarklılar dinliyorum.. leylak dönemi bitti çok üzücü, böyle güzel çiçekler ne kadar az uğruyor hayatımıza.. yeni bir çiçeğim oldu adını da Sehun koydum.. çiçeğe tapıyorum resmen.. umarım çabucak büyür.. böyle amaçsız şeyleri düşünüyorum işte.. okulda da sürekli film fln izleyip tahlil yapıyoruz.. ailemle de aram iyi.. para biriktirmeye çalışıyorum. Yakın arkadaşım tuhaf davranmaya başladı, bena her zamankinden daha yakın davranıyor.. böyle sarılıyo fln.. normalde sarılan taraf ben olurum… sınıfca sık sık akşam yemekleri yeyip sohbet ettiğimiz programlar düzenliyoruz.. hayal kurmadan sadece şuanı yaşıyorum kısaca…

Ben hala kendimi bulmaya çalışıyorum.. Bunu daha öncelerde yaptığımızda da bahsetmiştim,geçen Aralık’tan beri asıl ben kimim ve amacım ne bilmiyorum.Bu yüzden sadece bir arayış içerisindeyim,hayatın bu kadar zor olduğunu bilmiyordum.

İtalyan okulunda okuyorum ve okulda tatlı bulduğum bir italyan var ve yakın arkadaşlarımdan birinin arkadaşı. Yine de o son sınıf seneye İtalya’ya gidiyor, ben daha türkçe konuşamıyorum ve hepsinin üstüne çocuk da playboy tiplerden. Ama bad boy değil, çok komik. Hatta italyanlar arasında populer bile sayılır. İnstadan komik videolar paylaşıp duruyor.

Açıkçası çocuktan hoşlantım sevgiden ziyade dostçaydı ve benim için okulda bir neşe kaynağıydı. Kendimi ondan soğutmayı başarmıştım ama geçen pazartesi Infinity War’ı izledim ve duygusal olarak bir haftadır çükmüş vaziyetteydim… ta ki dün çocuk okul tanıtım gününde arkadaşımla benim yanıma gelip yemek çalmakla ilgili konuşana kadar. Ayrıca arkadaşımı sapığından korumaya çalışıyorduk ve o oldukça anlayışlı ve tehlikeye karşı korumacı davranıyordu ve ta ta ta taaam… ölen tüm süper kahramanlarımın yerindeki boşluğu birden doldurmuş gibi hissettim ve yine çocuğu düşünmeye başladım. Ve bu sefer dostçadan ziyade daha çok crush gibi…

Ben bu konuda ne yapmalıyım?

aynı döngü, aynı olaylar… Sanki biri aynı günün monolog diyaloglarını değiştirip önüme koyuyor her şafak söktüğünde. Bir döngü içinde kapana kısılmış, gençliğimin ellerimden kayıp gitmesini izliyorum. Bırakın aşkı hoşlanma deneyimi bile yaşamadım. Hiç sevgilim olmadı. Ve asla öyle komik ve güzel gençlik anılarımda olmadı. Sadece karanlık var. Boş bomboş anlar. Gülüyormuş gibi yapmaktan da bıktım. Midem bulanıyor artık bu döngüden. Ssnki her şeyi batırmışım gibi. Her şey boka batmış, ben o gelen treni farkına dahi varmadan kaçırmışım gibi. İlk liseye başladığımda İstanbulun en iyi liselerinden birilerindeydim. Yatılı okuyordum. Lakin sonrasında nakil aldım, çünkü yatılı okumak zordu. Şimdiyse en kötü liselerinden birinde çoktan 11. sınıf oldum bile… Delirmek üzereymişim gibi bir hissiyat var. Bazen zaman akarken sanki ben duruyorum ve şunu diyorum ‘ah.. şu an çoktan geçmiş oldu bile’. Cidden deliriyorum. Öte yandan üni sınavı da geliyor. Ben 2019 tayfadan olsam dahi şimdiden kara kara düşünüyorum ne yapacam diye. Bir de dershane olayı var. Dershaneye kayıt olsam mı bilmiyorum. İstanbul Avrupa yakasında iyi dershane bilen var mı? GOP tarafında falan.

Son zamanlarda sürekli dinlediğim şarkılardan birini bırakayım buraya.Wanna One’ın en sevdiğim b-side parçası oldu.Dinlemenizi tavsiye ederim?

https://youtu.be/-QnMKJQJKRo

çevremdekiler beni neşeli bir insan olarak tanımlıyor.kırılmaz bir kalbim varmış gibi davranıyorlar.
beni çözebilen kimse çıkmadı karşıma 🙂 komik 🙂 kendi ailem bile hiçbir şeye kırılmadığımı sanıyor.bendede hata var sorunlarım olduğunda paylaşmayı sevmeyen briyim.ama bende insanım.benimde kalbim kırılıyor.

K-pop açısından bakarsam ; T-ara ve Snsd zamanlarını inanılmaz özlüyorum sürekli sahnelerini izliyorum . Kendi hayatım açısından da Kpss’den çok sıkıldım kısır döngüden bıktım .

Sınav haftalarım yine başlıyor artık son sınavlar olsada benim içim yine rahat değil bakalım….Şu aralar beni cidden ayakta tutan tek olay Avangers Infınty War un sonunda çıkması ilk gün gitip izledim bir hafta geçti hala iyi değilim beni bitirdin Marvel hem paramı hem beni o olay beni birazcık rahatlattı ama bir yıl beklemek 2 film için üzüyor paylaşmak istedim öylesine bunları cidden en iyi ama en öldürücü film fkjlbf

Şu aralar insanlar değiştiğimi söylüyor eskisi gibi değilmişim haklılarda eskisi gibi neşemi dışa vurmuyorum her önüme gelenle arkadaş olmuyorum neden bilimoyrum şu aralar yanlızlığı seviyorum kendi başıma olayım yetiyor gibi 1-2 arkadaşım olsun öyle yani insanlar buna çok şaşırıyor gibi ama eskiden arkadaş dediğim insanlar beni korkutuyor popülerite denilen kavram yüzünden birbirlerine girmeleri falan durmadan kulağına elen arkadan konuşulması abuk subuk şekillerde neden anlamıyorum

Sınıfımdan bir çocuktan hoşlanıyorum ama aynı zamanda dershanedeki çocuğa da yakın hissediyorum.. Sınıfımdaki çocuk ile sıra arkadaşıyız.. Geçen sene yağmura yakalandığım için okula sırıl sıklam gitmiştim.. Cam kenarında oturuyordum ve o da sonradan gelip kendi arkadaşlarının yanı varken benim yanıma oturdu.. Hoca olduğu için mi bilmiyorum tabii.. Sonra sınıftan bir kızla yer değiştirdim çünkü camı açmamı istedi ama üşüyordum.. Çocuk benim yerime geçti kız da onun yerine.. Baktım kalemlerimi alıp peçetelere bir şeyler yazıyorlar.. Tenefüste sıramda peçete buldum ama dişi rastgele şekillerden ve çizgilerden oluşuyordu.. Içini açıp baktığımda üç tane aşk şiiri vardı.. Bana birisini sevdiğini söylemişti ama kim olduğunu bilmiyordum.. Tabii ben anlamadım.. Şiirleri seviyor çünkü.. Ben de öğlenleyin çağırdım onu dedim ki peçeteyi unutmuşsun.. Alıp geri gitti.. Baktım asmış suratını peçeteyi yırtıyor.. Bu ne demek?? Ayrıca diğer kızlarla daha fazla samimi ve bu sene ben aslında başka iki kişiyle sıra arkadaşıyken ertesi gün onu ve arkadaşını yanımda buldum.. Yer değiştirmişler.. Bu ne demek oluyor??

Yarın misafirim var. Arkadaşım ve bebeği. Temizlik yaptım. Sarma sardım. Tatlı yaptım. Çok yorgunum. Büyümek kötü biri.

18 Aralık bazılarımızın hayatında gerçekten bişeyleri değiştirdi.

Biliyorum evet ama onun gibi bir insan bile bu yolu çıkış olarak görmüştü ve çıkışa gitti.Ben sadece..Jong ile benzer bir kişiliğimiz var her yönden neredeyse.İşin garip tarafı çevremdeki kimse bu halimi fark etmiyor,sadece anlıyor gibi yapıp geçiyorlar.Bense kendi hayatımı dışarıdan üçüncü bir kişi gibi geçip gitmesini izliyorum.Ve ben onlar asıl beni görmedikçe saklamaya devam ediyorum,her zaman olduğu gibi hayat dolu enerjik çevresindekilerle güzelce anlaşıyormuşçasına devam ediyorum.Bunun ne zaman bir sonu olacak bilmiyorum,yaşıtlarımın yaptığı hiçbir telaş yok bende artık.Ne sevgili telaşı,ne sınav telaşı,ne gelecek telaşı..Sadece düz bir şekilde yaşıyorum.Ne için kullanıldığı belli olmayan içindeki satırları boş olan bir defter gibiyim sanırım.Herkesin bir amacı vardır ama benim ne bilmiyorum ve biraz daha bilmezsem her şey için çok geç olacakmış gibi hissediyorum.Depresyonda mıyım diyorum ama bunu kabullenmek istemiyorum,bir çıkış yolu istiyorum ama hangisi bilmiyorum.Çok karışığım..Anlatacak kimse yok sanki.

Aşağıda kardeşinden dert yananları görünce ben de erkek kardeşimden bahsetmek istedim fakat ben kendisinden dert yanmayacağım. Kendisi bu yıl YKS’ye girecek ve büyük ihtimalle kazanacaktır. Şimdiden içimi büyük bir hüzün kaplamaya başladı. Bizim hiç kavgamız, kıskançlığımız olmadı çünkü kardeşim küçüklüğünden beri hastalıklarla boğuştuğu için farklı bir bağ var aramızda. Annem çalıştığı için kardeşimin ablası değil de annesi gibi oldum adeta. Kendi yaşadığım zorlukları da ona duyduğum sevgi sayesinde atlattım. Az mı çekti benim K-Pop hevesim yüzünden. Ama onu GD fanboyu yaptım sonunda. ^^ Şimdi evden ayrılıyor olması o kadar gücüme gidiyor ki anlatamam. Onsuz bu eve, bu şehre nasıl alışacağım ben? Yaşama sevincimdi o benim. Onsuz iyi olabilecek miyim? Birkaç ay sonra buralarda depresif bir Serra görürseniz bilin ki kuzumu çok özlediğimdendir. TT