hemde baya unni :))))))
evet ya, genelde yaş ortalaması oldukça küçük, ben yorum yazdığımda tuhaf hissediyorum bazen… bazı yaşıtım tanıdıkların 11-12 yaşlarında çocukları var, düşün artık :))))

ammaaannn, kim ne derse desin 🙂 sonuçta herkes seçimlerinde özgür, başka birine zarar vermediği sürece 😛 ne yani insan yaşı ilerliyor diye müziği sevmeyi bırakmalı mı? yada bazı sanatçıları sevip takip edemez mi?
hem ben dururken senin “bize yaşlı demesinler” demen de komik yani, baya güldüm valla:))))))))))))))
büyük ihtimal forumda benden yaşlısı yoktur 😛

valla canım, yaşlı falan hissetme, yaş gerçekten sadece bir sayı:) içinden geldiği gibi yaş, zaman çok hızlı geçiyor. Senden dokuz yaş büyük bir unni’n olarak sana en önemli tavsiyem, içinden bir şeyi yapmak geliyorsa yapman olacak :))) ben geriye dönüp baktığımda pişman olduğum yegane şeyler bir şekilde korkup yada çekinip denemek istediğim halde denemediğim şeyler… çok güzel bir yaştasın bence, tadını çıkar 🙂
zaten bu yaş meselesi böyle bizde var bir tek, ben Londra’da yaşadığım dönemde dünyanın birçok yerinden insanla tanıştım ve emin ol hiç bir yerde bizdeki gibi insanlar 26-27 yaşındakile “yaşın geçti geçiyor” muamelesi yapmıyor… malesef bizim ülkemizde özellikle de kadınlar için çok ciddi bir baskı var bu konuda, ben yurt dışındayken bütün hayallerimi gerçekleştirebilecek gücü çok rahat bulurken ve hayal kurmaya devam edebilirken, buraya ne zaman gelmez hayal bile kuramaz olmaya başlıyorum bu etraftan gelen “yaşın geçti” düşüncesi yüzünden….. gerçi biraz zor da olsa takılmamayı öğrendim :))
Sen daha yolun başındasın (dünya standartlarına göre) ve yapabileceğin çok güzel şeyler var, hayatını yaşını düşünmeden dolu dolu yaşa tatlım 🙂 9 yıl sonra benim yaşıma geldiğinde, benim şu anda yaptığım gibi “keşke zamanında deneseymişim” deme herhangi bir şey için
ayy resmen destan yazdım… 😀 öpüyorum tatlım, iyi geceler

faydası olduysa ne mutlu bana 🙂 son olarak çok sevdiğim iki bir lafı paylaşmak istiyorum;
“yaradan, yakamayacak kulunun kalbine ateşin hayalini düşürmezmiş”
“kalbinin götürdüğü yere git, ama aklınla beraber git”

mantığı yüzde yüz bırakma evet ama kalbini de dinle, mutlaka bir yol bulacaksın eğer gerçekten yapmak istiyorsan. Nedir kafandaki bilmiyorum ama çok fazla da düşünme, üçüncü kata çıkmaksa niyetin yada sekizinci kata, başlaman gereken yer hep ilk merdiven, ve daha sonra diğer merdivenleri teker teker çıkman gerek. Yolda insan bazen gerçekten mucizelerle karşılaşıyor. Ben kendim yaşadığım için biliyorum.
Londra’ya gitme kararı aldığımda 29 yaşındaydım, iş konusunu oturtmak ve düzen kurmak yerine 29 gibi geç bir yaşta dil okuluna gitmeye karar verdim. İngilizce öğrenmeye ihtiyacım yoktu, oldukça iyi seviyede İngilizcem. Param da yoktu. Bir ay zar zor yetecek kadar param vardı. Tanıdık falan da yoktu orda. bütün verileri topladığın zaman aptallıktan, delilikten başka bir şey değildi bu karar.
“AB vatandaşı olduğum için vize sorunum yoktu, İngilizcem de oldukça iyiydi, bi iş falan ararım, olmazsa en kötü ihtimalle param bitene kadar gezer, dönerim; bi Londra görmüş olurum” diye düşündüm.
biletimi aldığım günün ertesi günü, eski bir tanıdığımın İngiliz bir kızla evlenerek oraya yerleştiğini öğrendim. Ev olayları nasıl, hangi mahalleler güvenli nelere dikkat edeyim falan diye sormak için mesaj attım, “önce bi gel, bizde kalırsın bi yer bulana kadar, belki sana iş buluruz direk işe yakın ev tutarsın” dedi. bildiğin mucizeydi bu. Bavulumu alıp, herhangi mantıklı bir planım olmadan gittim. İki hafta içinde iş buldum, sonra gerisi geldi… 3,5 yıl yaşadım. Çok zorlandığım zamanlar da oldu, çok şahane anılarımda. ben deli cesaretime dayanıp bileti almasaydım, bütün bunlar gerçekleşmeyecekti.
Demek istediğim, sen niyetini koyup yaradandan yardım isteyince yardım geliyo. Ve hatta bazen sen fazla mantıklı planlar yapmadığın zaman aklına hayaline bile gelmeyecek şekilde kolaylaşabiliyor birşeyler. evet, düşünmeden bodoslama atlama, ama genel bir planın olması yeterli.
Hem başarıya giden başarısızlıklardan oluşur diyor bütün “başarılı” insanlar. Yapmak istediğin şey ne bilmiyorum ama, mutlaka dene. kademeli başla. Başarısız ol, ne olacak? dedim ya, çok güzel bir yaştasın ve şimdi denemezsen emin ol ilerde çok pişman olacaksın. eğer korkuyorsan, adımlara böl planlarını, kademeli geçiş yap… yani ne istediğini bilemediğim için çok da yardımcı olamıyorum ama ne demek istediğimi anladığını düşünüyorum.
Sana garanti ederim ki, kolay olmayacak ama yine garanti ederim ki imkansız değil.
Hayallerine ulaşan insanlarla ulaşamayanlar arasındaki tek fark ilk adımı atacak, denemeyi göze alacak cesaret sadece…