Abartmamak en iyisi yoksa kafayı yersiniz bütün gününüzü harcıyorsunuz army olmak mesela çok zor başarılarının hiç bitmediğini görüyorsunuz çok oy veriyorsunuz zamanınızdan fedakarlık yapıp ama onların konserlerine kendini army sananlar gidiyor onları tanımayanlar tanışıyor siz kafayı yiyorsunuz bazende paranız olmadığı için asla tanisamiyacaginizi biliyorsunuz herşeyin para olduğunu anlıyorsunuz eğlence sektöründe en iyisi zamanın öldüğünde takip etmek çok kafaya takmamak çünkü düşünüyorsun ki bu hep olacak onlar büyüdükçe hayallerine kavuştukca.hep tanışanlar olacak ve kıskanmasın artık saçma olduğunu anlayacaksınız oda insan diyeceksiniz

Bana tek mantıklı gelen “Aranızdaki bağın boşverirsen kaybolabilecek bir şey olduğunu fark ettiğin zaman” bu yorum oldu. Bu fazlasıyla gerçekçi.

Onlarla oturup adam akıllı sohbet edemeyeceğim aklıma geldiğinde üzülüyorum onun dışında abartmadığım için büyük sorunlar yaşamıyorum.

Bence bu fanlar biraz yaş olarak küçükler…
aklı başında bir yetişkin de fanın yazacağı – bir tanesi hariç- yok

Bu fanlık işi abartılmadığı zaman çok güzel bir şey.
Tabii ki de başarılı olmaları için elimizden geleni -aşırıya kaçmadan- yapmak gerek.
Ama hayatımızın odak noktasına koyarsak o zaman biteriz.
Benim bir hedefim olduğu için,hem idollerimden ilham alıyorum hem de çabalıyorum.
Umarım herkes hedefine ulaşır

Aslında tam fanlık mı, platonik aşk mı bilemem ama son zamanlarda izlediğim bir dizideki oyuncu.. (Yaşıtız. Hatta benden 7 ay küçük) Ya bilmiyorum, deli gibi fotoğraflarına bakıp videolarını izliyorum. Bir kaç saniyelik videolarını defalarca izliyorum, beni anlık olarak mutlu hissettiren bir bağımlılık haline geldi. Normalde de oyuncuları, takip ederim severimde ama ilk defa kendimle aynı yaşta olan birine böylesine takıldım. Kendisinin günlük hayatında takıldığı kızların benle aynı yaşta olduğu gerçeği… Aşırı sinir bozucu. Biliyorum aşırı saçma ama sanırım kıskanıyorum. Bunu atlatmam lazım ama nasıl ):

”HAYATLARININ BÜYÜK ŞEMASINDA BENİM SADECE TOZ LEKESİ OLDUĞUMU FARK ETTİĞİMDE ” harbiden acıttı…

Bence bu kimin fanı olduğuna göre değişir.Beni hayal kırıklığına uğratmıyorsa beni ve fandomu üzücek haraketlerden uzak duruyorsa,hayallerine ulaşmış olması beni boşluğa düşürmekten çok mutlu eder.Sonuçta bunun için çabalıyoruz.Burda önemli olan onun hayallerine ulaşmasına yardım ederken kendimizinkileri unutmamak.Fazla abartmamak.(Abartınca BTS fareli köyün kavalcısı dinleyin.Otomatikmen derse vb. Geçiyorsunuz?)

Bunu son yaşadığım bir örnekle anlatacağım
Kış geldi ya babam’dan yeni bir mont için belli bir para aldım bir AVM’ye girdim işte sonra girdiğim pahalı biir mağzada gördüğüm çoğu eşyanın Wanna One üyeleri tarafından giyildiğini gördüm sonra Daniel’in hava alanında giydiği montu gördüm çok beğenmiştim zaten direk etiketine baktım zaten gördüğüm fiyat babamın bana verdiği fiyattın iki katıydı o an bir kötü hissetim ki o mont beni ne yeterince sıcak tutardı ne de günlük giyebileceğim bir şeydi..
Ama birkaç ay önce Daniel’in de o montu alabilecek durumda olmadığını bildiğimden şimdi bu durumda olduğunu görmek biraz da umut verdi ne diyeyim ama yine de biraz orda ruhsal çöküntü yaşadım …

beyin hücresi dahi taşımayan varlıkların grubumu tanımadan bilmeden onlar hakkında saçma salak konuşmaları birde kendi grupları benim grubumla bağlantılı olup mesela ayni programa katiliyolar beraber biseyler yapiyolar sonra gruplarinin selamlamasini dahi benim grubumun üyesi gosteriyo ama ben o grubun fanina grubu sordugumda bilmiyorum demsi vok sinir bozucu bu kendi fan sana n varliklarin gruplari hakkında hiçbirşey bilmemesi

Abartmadıkça fanlık güzel bir şey. Yani ben sadece müziklerini dinleyip geçmiyorum açıkçası. Mesela Nuest’in her videosunu izlemişimdir ama bu benim irademle. Yani sevdiğim bir hobi olarak onları dinleyip izleyip onlarla gülüyorum ama bu kadar.
Mesela ben asla albüm almam 😀 Ne yapayım benim param kendime. Ben ya da ailem o parayı kolay kazanmıyor o kadar pahalı albümler, fan eşyaları almam. Onlar zaten reklamlardan, dizilerinden binlerce won kazanıyor ben kendi paramı neden onlar için bitirmeliyim ki? Ya da onların kazançlarını önemsemeliyim? Onlar benim kazancımı, almak istediğim şeyleri alıp alamadığımı önemsiyor mu? 😀 Müziklerini indirir dinlerim, birkaç oy veririm ödül törenleri için bu kadar. Birde Korezin’de iltifatlar yazarım 😀 Onların albümlerine harcayacağıma kendime çok beğendiğim bir elbiseyi ya da ayakkabıyı alırım. Ya da sevdiğim bir kitabı. Çünkü bence biz onlar için sadece binlerce kişiden sadece biriyiz. Bu bazen beni üzsede gerçek böyle. Yani asla seni imza gününde görüp seninle çıkmaz o kişi çünkü onunda bir hayatı var ve çevresinde tanıdığı bir çok kişi var. 5 dakikalık bir zaman diliminde sana mı tutulacak 😀
Çok fazla sosyal bir insan olmadığım ve insanların da ikiyüzlü olduğu şu dünyada beni mutlu edip oyalayan bir hobi sadece işte 😀 Ama mutluyum onlarla şimdi bu da gerçek.

Onu bunu bilemem de hayranlık üniversite yaklaştıkça çok zorlaşıyor be.. Daha 17,5 ayım var ama ne zaman Kpop’la ilgili bir şeye baksam içimde bir şeyler parçalanıyor.. O yüzden şimdi gidip fizik çözeyim

Yaw bizim tek yapabildiğimiz şarkı kliplerini izlerken durdurup ekrana parmağımızı değdirmek ve sanki yüzüne dokunuyormuş gibi hissetmek siz alinize şükredin.

1 ve 4. Netizen çok haklı. Onlardan insan ve en önemli siz -be.- onlardan önemli değilim. Yani görebildiğimiz sadece kamera mercegi kadar sınırlı ve bizler çok fazla baglanirsak bir sevgili haberiyle intihara bile surukleniriz ama akıllı ve fikirli insanlar olup hayatimizi böyle saçma şeyler yaparak gecirmeyelim kızlar veya erkekler.

Biasının bi kadın idolle yanyana geldiğinde veya gülümsediğinde üzülenlere falan ayar oluyorum sen albümlerini alıyosun müziklerini dinliyorsun diye senin mi oldular kadınların olduğu yerde nefeste mi almasınlar akşam akşam yine sinirlendim djdmcnf

Her şey dozunda güzel.. onlar bize minnattar oluyorlar desteklediğimiz için. Fakat kendi hayatımızı bir kenara koyacak kadar odaklanmak cok yanlış. Onlarla olmayacak hayaller kurmak, hikayeler yazmak (smut vs) onunla bununla sahiplemek gibi şeyler çok hastalıklı davranışlar bence. Özellikle tam da ergenlikte olan fanlar için.Her şeyin fazlası zarar. Yaptıkları müziklerden zevk al, başarılarından azimlerinden ilham al, kişiliklerini görüntülerini danslarını sev, hayallerini destekle ama olmayacak şeyler için kendinden vazgeçmemek en önemlisi. Milyonlarca fandan biri olduğunu unutmamalı kimse

Farklı müzikleri sevmek ve onun dozunda sevilmesi olayına karşı değilim. Şu korecanlar mi ahahah tayfasından bu yüzden de irrite oluyorum. İnsan hayatının her dönemi belli seylere yoğun ilgi gösterebilir. Bu çok çok normal bi durum. Ama işte tehlikeli olan kısım bunun belli duygu ihtiyacına burundugumuz ergenlik denen zamana denk gelmesi. Biz yine iyiyiz Kore bu açıdan cok daha geniş yelpazeli. Halkın genel olarak çirkiniz algısı var. Biraz eli yüzü iyi olan idol oluyor. E milyonlarca genç kız var ve bundan oppa konseptiyle pay koparan şirketler. O yüzden yorumlardaki yakınmayı anlayabiliyorum. Eğitimleri ağır sınavları zor ama atlanan da bir gerçek var ki o idoller o konuma çok ‘çalışarak’ geliyor. Kimsenin harcı değil bir şirketle sözleşme altında gece gündüz dans pratigi vokal eğitimi almak. Bence örnek alınması gereken şey budur bir sanatçıda. Ne kadar özveride bulunduğu. Görüyoruz ki kimse idol grubundaki bir üyeyle evlenmiyor veya sevgilisi olmuyor. Üniversite tercihi gibi riskli bi dönemdeyseniz çok da birşeylere bağlanmayı önermiyorum çünkü beklentileriniz hayal kırıklığıyla sonuçlandığında yanınızda kimse olmayabiliyor.

Her şeyi dozunda yapmalıyız. Hayatımı bir kenara koyup onlar için yaşayamam. Canım istiyorsa dinlerim izlerim istemiyorsa hiçbir şey yapmam. Mesela şu aralar birkaç şarkı dışında hiç Kpop dinleyesim yok. Kendime ‘hayır sen bir fansın dinlemek zorundasın’ demem. Dinleyesin yoksa dinleme. Yani zorunluluk haline getirmeyin. Yoksa bir eğlence halinden çıkıp yük olacak.

Maalesef konserdi imza günüydü falan hiçbirine imkanım olmadı ama zaten bildiğimiz şeyler.Dünya bizim etrafımızda dönmüyor ki her şeyin herkesin merkezi olalım.Gerçekten kendi hayatımdan fazla değer veriyorum ama yıpranıyorum fazla düşünmekten,en ince ayrıntısına kadar saçma sapan şeylerde dahil düşünüyorum ama pişman olamıyorum,seviyorum

Favorimin bizleri çok önemsediğini biliyorum, hissediyorum kalbinde bize karşı birşeyler olduğunu ama…Onu hiçbir zaman göremeyeceğim gerçeği, bir kerecik sarılma isteğimin mümkün olmadığını hissetmek,görsem bile rahatsız etmemek için konuşamayacğım gerçeği,hayatıma onun gibi biri girse dahi bana bakmayacğı gerçeği ki bunu yaşıyorum şu an bana baekhyun’u anımsatan biri var onun gibi beni heyecanlandıran birisi tatlış tam ideal tipim olan biri AMA BAKMAKTAN ÖTEYE GEÇEMİYORUM HALBU Kİ AYNI DÖNEMİZ birkaç kere aynı ortamda bulunduk ki kendimi o ortamlara en doğal şekilde sokmaya çalıştım hadi ama birlikte yakan top oynamak voleyboll oynamak monopoly oynamak normal şeylerdi ama anormal anormal gülümsüyordum bana favorimden daha yakın olmasına rağmen bile ulaşamıyorum favorime nasıl ulaşayım.Sadece sevdiğim insanla mutlu bir hayat yaşamak istiyorum ve bana zor günlerimde destek olan kişiyi en azından beni önemserken görmek istiyorum gözlerimin içine bakarak konuşsun ciddi konuşurken dikkatle beni dinlesin yada sadece gülümsesin biraz şansım varsa sarılalım bütün acılarımı akıtaym ağlayarak içimi boşaltayım bu yeterli bana,başkasına yapması önemli değil ama en azından bunları yaşamadan ölmeyeyim

Açıkcası benim bu davranışlarımı bırakmam trajikomik bir sekilde gerceklesti ;D Şöyle ki o hep hayalini kurduğum,buluşacağımıza inandığım idolüm WGM programına katılınca ve onun bu zamana kadar gördüğüm saf,sessiz tarafı dışında bambaşka bir tarafını görünce “hımm aslında sen herseyi kafandan uyduruyormuşsun,sen hayal dünyanda yaşıyormussun” dedim 😉 Hani bir musibet bin nasihatten iyidir derler ya bazen insan sonunun ne olacağını bildiği halde engel olamıyor kendine.Ancak büyük birsey yaşarsa anlıyor ama bu da genelde bazı şeyleri kaybetmesine sebep oluyor.Mesela ben bunun sonrasında o hayatımın merkezine koyduğum idolü tamamiyle bırakmıştım..
Nasıl bırakabileğin hakkında ne desem bilemiyorum çünkü her insanin karakteri farklı ama şunu diyebilirim hani x idolü,grubu ya da herhangi birini çok sevip bağlanıyorsun ya daha sonrasında acı bir gercekle karşılaştığında tamamiyle yıpranabilir ve o kişileri tamamiyle birakabilirsin.Dahası o çok sevdiklerin bir yabancıya hatta pişmanlıklara dönüşebilir.O yüzden bu kişiyi hicbir pişmanlık olmadan uzun yıllar sevmeye ve desteklemeye devam etmem için bazı konularda gerçekleri aklımdan çıkarmamalı ve onlara sevgimi verirken daha dozunda vermeliyim diyerek motive edebilirsin kendini.Şöyle ki bir ilacın tamamını hastaya anında enjekte edersen hastanın ölümüne ve telafi edilemez pismanlıklara sebep olursun.Ama ilacı yavaş yavaş enjekte edersen hem onun cabuk bitmemesini saglarsın hemde hastayı canlı tutar,iyileştirirsin