Ailemle aram iyi ama annemle daha yakınız. Annem ve babam ayrı oldukları için ne yazık ki babamla çok fazla yakın degiliz onunla daha iyi anlaşmak çok isterim açıkcası. Diğerleri gibi baba-kız ilişkimiz yok. Babam biraz hatta baya eski kafalı biri olduğu içi herşeyime karışıyor, sevdiğim şeyleri yapmama izin vermiyor ve aşağılıyor. Bu durum beni uzup, rahatsız etsede babamın beni ne kadar çok sevdiğini ve benim için her şeyi yapabilecegini biliyorum ve onu çok seviyorum. Ve her şeye ragmen benim babam olduğu için minnetarım.

Kardeşimle de arasıra saç baş yoluyoruz, arasıra can ciğer kuzu sarması oluyoruz 😀 oyle her aile de olan tipik durumlar.

3. Konuşuyoruz elbette ancak bir kere evden çıkınca tatillerde anca geliyorsunuz o zamanda pek tatsız bir şey olmasın diye genelde susuluyor.

Allaha şükür iyiyiz arada bağırışmalar oluyor olmuyor değil, Allah herkese huzurlu geçim versin..

1 gibi de ailemde herkes garip. Onu napcam : D
Herkes gider ama aile hep yanımızdadır. Tartışmalar olsa da, anne ile babamızla düşüncemiz uyuşmasa da onların farklı bir devirde yetişen farklı karakterlere sahip yetişkinler olduklarını unutmamalıyız. Bizi, her ne olursak olalım, olduğumuz gibi kabul eden sadece ailedir.

benim annem babam ayrı ve babam 4. evliliğine hazırlanıyor…Ayrıca 2 üvey kardeşim var farklı annelerden.en küçüğümüzü sadece ilk doğduğunda görebildim.Kucağıma alınca ağlamayı bırakmıştı.Şimdi 1 yaşına girecek 1 ay sonra.Hala göremedim onu…Annemse…Benim her şeyim.Tek varlığımdır ama genelde aramızda mesafeli bir ilişki olur..Onun dışında başka kimsem yok sayılır

Benimkini açıklayan yok aslında ama kpop kdrama kore bunlar onlar için sorun ve bu konuda beni fazla kırdılar ve ben aslında bu nedenden dolayı evde hayali arkadaşlarımla daha iyiyim onlar daha iyi davranıyor bana

onlar için yaşıyorum söylesem doğru olur bence. bazen annemle de, kardeşimle de kavga ederiz ama hayatda aileden önce en yakın ve tek arkadaşlarım. onlardan ötrü hayatımı bile veririm. ve annem hiç bir zaman aramızda fark koymadan bizi sevdi. kendisi çocuklar arasında fark koyulmasından nefret eder, hiç bir zaman beddua etmez(buna da nefret eder) bu yüzden bir birimize çok ama çok bağlıyız.

Evde 3 kişiyiz. Annem, ben ve babannem. Erkek yok burda. Erkek gibi büyüdüğüm için her zaman kız gibi davranmaktan utanırım. Annem bana az kız gibi ol ev işlerini yap der. Bu konuda çok kavga ederiz ama dayanamayız birbirimize. Bana hep yaşama sebebim der ama ben ona annecim bile diyecek kadar kibar konuşamıyorum. Neden böyleyim bilmiyorum 16 yaşındayım ergenlikten sanırım :’))

ailemle aram iyi iki erkek kardeşim var onlarlada klasik kardeş ilişkisi işte bazen evde dünya savaşı çıka biliyor

Sevgimi gösterememe sorunum dışında her şey normal. Ailemdeki herkes sarılmayı öpmeyi kısacası tensel teması sever. Ama ben hiçbirini yapamam. Sevmediğimi düşünüyorum ama onlar kendimi bastırdığımı düşünüyorlar. Onları çok sevmeme rağmen sevgimi gösteremediğim için bazen onları sevmediklerimi düşünüyorlarmış. Bunu duyduğumda çok üzülmüştüm. O zamandan beri aklıma geldikçe sarılmaya çalışıyorum ama en fazla ayda 1 kere falan oluyor ? Annem ve babamda bunu biraz daha aşmış olsam da abim ve kardeşlerimde hala tık yok. İnşallah ilerde onu da yapabilirim.

Kimse ile ortak kıyafetim yok. Ama ablam şortu çok beğendiği için aynısından alacakmış. Aslında var ama saymıyorum. Ben annem ve ablamda düz beyaz T-Shirt var. Hepimizin aynı ama bu ortak ihtiyaç. Sayılmaz yani. Gel olarakta ailem ile iyi anlaşırım ama tabii odama çekilip saatlerce müzik dinlerken ay anda dans ettiğim zman lar oluyor. Ve yine tabii ki birileri hunharca odaya dalıyor. Ama genel olarak normal bir aileyiz.

1 fakat erkek kardeşimle bazen çok büyük kavgalar ediyorum bu aileme de yansıyor ve bir süre 3 olarak takılıyorum

Her gün düzenli aralıklarla tartışırız özellikle de annemle tartışırım.Ergenlik döneminden sonra düşünce olarak ailemden uzaklaştım.Benim sevdiğim şeylere veya yapmak istediğim şeylere karşı çıktıklarında kendi kabuğuma çekiliyorum.Bu sıralar üniversite konusunda çok tartışıyoruz.Ama yinede küs değiliz aile ailedir…

Valla biz çok normaliz.. düz bildiğin.. Allah bozmasın İnşallah ? çok iyi değil ama kötüsü de olmuştu…

Anne babamla çok iyiyim ama öyle aman evladım bebegim canım değil normal Allah’a şükür jxhjx 3 tane ablam var zaten bana birsey olmaz hdhx her türlü ihtiyacım olunca direk onlara gidiyorum birde benden yaşca büyük hepsi sataşıyoruz şakalaşıyoruz bu aslında en eğlenceli olan tarafı hdhdh ama en küçük ablamı bu aralar daha çok seviyorum çünkü BTS dinliyor jxhxjxbxbbx

Birbirimize çok bağlı ve çılgın bi aileyiz kpop dinlememe anime izlememe karışmazlar ama onlara anlatmayıp içimde yaşadığım şeyler var ve onların önünde asla ağlamam

Eh iste çok yakin değiliz ama cokta uzakta değiliz küçüklüğümden beri annemde babamda calistigi icin galiba ıkisinide severim ama aramizda bi mesafe vardir hep ama ablamla cok yakınımdır annem calistigi icin o ilgilendi hep bn ve kardeşimle bi derdim olduğu zaman hep ona anlatırım ablam degilde arkadasim gibidir tabi bazen uyuz ablaligi tutuyo??

3. gruptayım.Annemi severim ama bazı şeyleri unutamıyor insan.O an ne kadar iyi olursak olalım aramızdaki mesafeler kaybolmuyor.Arkadaşlarım bize kalmaya falan geldiklerinde baya bir şok yaşıyor. Dışarda sıcakkanlı bi insan olmama rağmen evde buz küpü gibiyim çünkü. Genel olarak kişiliğim ailemle uyuşmuyor ondan da olabilir. Abimle kafa dengiyiz bi tek o da beni pek sevmez dgkfm.

hepsi ama daha çok 3 bu da benim sürekli dışarda olmamla alakalı ne annem ne de ben sevgimizi çok gösterebilen birisi değiliz ama birbirimizi seviyoruz kardeşim bana çok düşkün onunla daha çok anlaşıyoruz annemle arada düşünce farkı çok fazla ama ona rağmen o benim annem ve seviyorum ama gerçekten normal bir ailem olsun isterdim babamı doğru düzgün hatırlamıyorum bile yaşıyor mu ölü mü o da muallakta benim için. annem de lafını açmıyor üzülür diye ben de lafını açmıyorum gerçekten normal bir ailem olsun isterdim

Ben son sürpriz yumurtayım.. iki abim var ve en küçük abim 26 yaşında aramızda 10 yaş fark var. 5 kişilik bir aileyiz ve 5 kişiyken şukela eğlenebiliyoruz(helede abimlerle 3ümüzken dozu aşıyoruz). Ama artık 8 kişilik bir aileyiz ve daha da kalabalıklaştıkça neşe artıyor ama eski günlerin neşesi gibi olmuyor(benim açımdan). Annem ve babamla da iyi anlaşırım ama beni kırdıkları pek çok nokta oluyor, pek çok şeyi eski zamanda olduğu gibi sanıyorlar ama öyle değil, anlatmaya çalışıyorum ısrar ediyorlar. 2abimde benim çok şanslı olduğumu söylüyor böyle bir ailem olduğu için, evet öyle ama en küçük KIZ çocuğu, en küçük KIZ kardeş için çok zor aslında. çok korumacılar ve ben boğuluyorum bazen. ama arkamdaki o 8 kişinin birden desteğini hissetmek ve onlara yaslanmak en mükemmel şey belkide. ne diyorum ne yazdım bilmiyorum ama içimi döktüm gibi oldu valla kusuruma bakmayın 😀 <3