Merhaba arkadaşlar,

Benim adım Ben Deen ve bugün sizlerle evlat edinilme hikayem hakkında konuşacağım. Bunun hakkında daha önce konuşmuştum fakat pek detaya inmediğimden detaylı olarak bu konu hakkında konuşmak istedim. Öncelikle evlat edinildiğimi bilmiyorsanız; Jung Joo şehrinin Sondow eyaletinde dünyaya geldim. Biyolojik ailem hakkında pek bir bilgim yok fakat ben dünyaya geldiğimde evli olmadıklarını düşünüyorum. Ayrıca benden bir yaş büyük bir abim olduğunu fakat onu evlatlık olarak vermediklerini biliyorum. Amerika’ya yeni ailem ile tanışmam için terkedilmeden önce doğumumdan sonra; 5 ay boyunca biyolojik ailem ile beraber yaşamışım. Şuan sahip olduğum ebeveynler hayatımda tanıdığım en iyi insanlar. Daha sonra Kore’den, benden daha küçük olan diğer kardeşimi de evlat edindiler. Aslında farklı bir aileden geliyor fakat beni bilirsiniz. O benim sadece kardeşim.

Çocukluğum İllinois’in Galesburg adındaki küçük bir kasabasında geçti. Şehrin bayağı dışında bir yerleşim yeri olduğundan dolayı mısır tarlalarından başka bir şey görmek neredeyse imkansızdı. Ayrıca küçük bir yer de olduğundan benim gibi Koreli olan biriyle tanışma şansım hiç olmamıştı. Öte yandan beni evlat edinen ailem ise kardeşime ve bana kendi kültürümüzü tanımamız, keşfetmemiz yönünde sürekli baskı yapıyordu. Fakat kardeşim ve ben Kore’ye karşı en ufak bir ilgi bile duymuyorduk ta ki bir kaç yıl öncesine kadar. Sanırım o zamanlar 20 yaşındaydım. Sadece hayatımı yaşayıp, yoluna sokmak ve diğer insanlar gibi olmak istiyordum. Bu yüzden bir kaç yıl önce gerçekten nereden geldiğimi, gerçek ailemin nasıl göründüğünü, nasıl yaşadığını, hala oğullarıyla beraber mı yaşadıklarını öğrenmek istedim çünkü daha önce onlara ait olan tek bir fotoğraf bile görmemiştim. Bu yüzden çocuk esirgeme kurumu ile iletişim kurdum  fakat malesef bana ellerinde aileme ait fotoğraf olmadığını ama ailem ile iletişim kurduklarını ve hayatlarının gayet yolunda olduğunu söyledier. Biyolojik ailemle tanışma ihtimalimi sordum. Seul’e taşınmalarını söylemelerine rağmen oğullarıyla beraber mi yaşıyorlar yoksa evlendiler mi bunlar hakkında tek bir kelime etmediler. İddialara göre diğer oğullarına varolduğumdan bile bahsetmemişlerdi. Gerçekten çılgınca. Evet anlayabiliyorum, yaptıkları şey belki onlar için kolay değildi ve ona söylemek için doğru zamanı bekliyorlardı fakat şu zamana kadar ona gerçeği anlatmış olsalardı belki gelecekte tanışma şansımız olabilirdi. Hiç İngilizce bilmediklerini düşündüğüm için onlarla tanışmadan önce şu an yaptığım şeyi yapmaya başladım. Korece öğrenmeye başladım.

İlk yılın ardından Korece iletişim kurabileceğimi düşündüğüm zaman kendime sürekli,”Hadi ama bunun için bekliyorsun. Dışarı çık ve çocuk esirgeme kurumu ile iletişim kur.” diyip durdum. Artık Kore’de yaşıyorum, istesem telefon edebilir  ya da çocuk esirgeme kurumunun ofisine bile gidebilirdim fakat sanırım bunu yapmak için ya çok tembeldim ya da ilk onların benimle iletişim kurmasını bekledim, bilmiyorum.

Ve geçen Facebook üzerinden hayatımda alabileceğim en çılgınca mesajı aldım. Heyecanlı bir çekişmenin içerisinde gibiydim. Gelen mesaj kardeşimden olabilirdi. Mesajı alalı neredeyse bir kaç hafta olmuştu. Facebook üzerinden daha önce biriyle tanışmamıştım ve tanışmak için de plan yapmamıştım bu yüzden bunun için biraz bekledim fakat az da olsa onunla Facebook üzerinden üzerinden konuşabildim. Bu süre zarfı içinde hakkında hiç bir fikrimin dahi olmadığı bazı şeyler anlattı ve anlattıkları yaşanılan bu bu olaya karşı az da olsa bakış açımı değiştirdi.

İlk olarak doğru kişi olup olmadığımdan emin olmak istiyordum çünkü karşımdaki insanın kim olduğuna dair hiç bir fikrim yoktu. Ona bildiğim tüm şeyler hakkında sorular sordum. İşte tam bu noktadan sonra onun gerçek kardeşim olup olmadığına dair tüm şüphelerim yok oldu. Çok olmasa da biyolojik ailem hakkında konuştu. Bazen benim bildiğim fakat onun bilmediği, bazen de onun bildiği fakat benim bilmediğim şeyleri konuştuk. Babası ya da benim biyolojik babamın çok yaşlı olduğunu ve bazı fiziksel problemler yaşadığını söyledi. Benim için en şok edici şey ise annem hakkında duyduklarımdı. Anlattıklarına göre annem gençliğinden beri zihinsel problemler yaşıyormuş. Bunlara ek olarak bana eski bir aile fotoğraflarını attı. Onları görmeyi gerçekten uzun zamandır istiyordum. Fotoğrafı gördüğüm zaman hissetiğim duyguyu tarif bile edemem. Şok olmuştum çünkü aklımda çizdiğim aile ile fotoğrafta gördüğüm aile birbirinden tamamen farklıydı. Neden evlatlık olarak verildiğimi bir kez daha düşünmeye başladım ve beni neden evlatlık olarak verdiklerini anladım. Yeni bir hayata başladığım çevre Kore’de sahip olacağım çevreden daha iyiydi. Eğer Kore’de yaşasaydım, bilmiyorum bunu nasıl söyleyeceğime dair hiç bir fikrim yok fakat şimdi anlıyorum.

Eklemek istediğim diğer şey ise aklımda nasıl göründüklerine dair bir görüntü vardı, gerçekten iyi olduklarını, mutlu ve sağlıklı olduklarını, zihinsel olarak gayet sağlıklı olduklarını düşünmüştüm. Böyle düşünmek için tek bir kaynağım bile yoktu fakat böyle düşünüyordum işte. İletişim kurabileceğimizi zihinsel açıdan bağlantı kurabileceğimizi düşünmüştüm fakat o fotoğrafları gördükten sonra, bilirsin işte *kardeşimin* dediklerini duyduktan sonra bunun mümkün olamayacağını düşünmeye başladım. Bildiğiniz gibi zihinsel problemi olan bazı insanlar iletişim kurmakta zorlanıyor. Tüm gerçeklere rağmen tanışmışız gibi hissediyorum. İletişim kurabilmem için elimde büyük bir şans olmasına rağmen, kuramıyorum bu yüzden onlarla tanışmak isteyip istemediğim hakkında etraflıca düşündüm ve bir karar verdim. Tüm aile üyeleriyle tanışmak istiyordum. Bana ailesine söylerken dikkatli olacağını, bu durumun beni duygulandıracağını söyledi. Bu nedenle ona acele etmemesini ve hiçbir şeyi aceleye getirmemesini söyledim. Çünkü onlarla konuşurken hiçbir şeyi geri getiremezdik. Hala bekleme sürecindeyim. Ona ailesiyle gerçekten konuşup konuşmadığını bile soramıyorum. Şu an için yapacağım en doğru şey beklemek ve sabırlı olmak.

Diğer haberler kategorisi, diğer kategorilerle eşleşmeyen tarzda genel veya siyasi haberlerin yayınlandığı kategoridir.