Bn de gerçekten nası ilerlediğini bilmiyorum olayların
Akışına bırakınca bir şekilde oluyo,kendim uğraşmadim hiç arkadaş edinmek için snrm,bilmiyorum belkide hatırlamıyorumdur,ama hic ole bi sorunum olmadı

Daha çok erkeklerle arkadaş olan bir tipim 😀 Lisenin ilk günü ayının biri yanımdaki sessiz kibar bir arkadaşımın kafasına top attıydı 😀 Sonrada hunharca güldü bende gidip çocuğun burnuna yumruk atmıştım (zaten çocuk kısa cılızın tekiydi ):D Ertesi gün veliler okula çağrıldı 😀 Babam beni tebrik ederken annem babama kızıyordu 😀 😀 Zaten o olaydan sonra bayağı bir arkadaşım oldu 😀 Ben farkında olmadan ilk günün sonunda herkesle kırk yıllık muhabbetim var gibi oluyorum 😀 Aslında bu durumumdan biraz rahatsızım çünkü tek tük sağlam arkadaşımın olmasını tercih ederim 😀 Ama ne yapayım işte elimde değil 😀

benim için sıra arkadaşımla arkadaş olucam diye bi şey yok

bir iki günde arkadaş olan ve kaynaşabilen bi tip değilim ..lise ikinci sınıfım ve hal sınıfımda tam olarak tanımadığım ve ismini bile bazen karıştırdığım kişiler var.(sınıf biraz kalabalık)çok uzun gözlemler sonrasında yakın arkadaşlar edindim erkeklerle daha rahatım erkek arkadaşlarıma kızlardan daha çok güveniyorum..fazla seçici yim biraz bence büyük bi sorun bu koskaca sınıfta 1. 2 kişiyle tam olarak konuşurum.ama bütün sınıfla iyi geçindiğim söylenebilir.kimseyle aşırı dosttluğum olmadığından kimseye karşı düşmanlığım da yok.. sınıf içindeki gruplaşmaları hiç sevmiyorum özellikle kızlar arasında çok oluyor..allah karşımıza iyi insanlar çıkarır inşallah

Okul başlarken okulun nasıl biteceğini düşünürüm genelde kimseyle arkadaş olmak aklıma gelmedi: )) Bende diyorum bu işte bir terslik var 😀 ilk okuldayken çok konuştuğum için hep erkek öğrencilerle oturtuldum .Arkadaşım çok olur ama bitanesi benimdir sahiplenirim kıskanırım paylaşamam başkasıyla yakınsa depresyyona girerim:D Büyümenin en kötü yanı bu işte şimdi hiç dostum yok arkadaşım çok ama .
Güvenebileceğiniz biri olmadıktan sonra 100 tane olsa ne çıkar : ))

En nefret ettiğim şeyden biri hoşlanmadığın biri ile iki yüzlülük yapıp yanındayken iyi davranıp arkasından konuşmak o yüzden bir insana ısınamadıysam asla yanında rahat olamam ve konuşmak istemem direk mesafemi koyarım iki yüzlü olamıyorum.
Eğer samimi bulduğum sevdiğim kişiyse de benden iyi dost bulamaz yani çok iyi anlaşırım biraz da karşıdan gördüğüm tepkiye göre hareket ederim.
Eskiden çok arkadaş canlısıydım gerçi hala öyleyim ama en sevdiğim dostum dediğim kişi tarafından ortada bırakılınca artık güven sorunu oluyor haliyle.Ve eskisi gibi herkese yaklaşamıyorum yani arkadaş olup konuşuyorum ama bir dost gibi olamıyorum çünkü dost diyebileceğin insanı bulmak çok zordur birde 7 yıllık dostum dediğin kişi tarafından terk edilince insan cidden neye uğradığını şaşırıyor.
Lise yıllarında ise ilk tanıştığım 3 arkadaşımla lise sonuna kadar en yakın 4lü olmuştuk ama sonra en yakınım olan kazığı attı tabi.Diğer 2siyle de eskisi gibi değilim herkes kendi işinde gücünde yani yıllar geçti arada bir konuşuyoruz falan o yüzden özledim valla eski günleri…
Üniversite ise zaten her tip insanın bulunduğu bir yer ve dost bulmak çok zor o yüzden üniden bana kalan bir kaç arkadaşım var o bile yetiyor.