[The Guardian Makalesi – Wendy Ide] Decision to Leave İncelemesi : Park Chan-wook Şakacı ve Sinsi Haliyle En İyisi
Güney Koreli yönetmenin baştan çıkarıcı ve çok katmanlı suç dramasında evli bir dedektif sadakatsizlik üzerine düşünüyor.
Güney Koreli Park Chan-wook‘tan daha zarif ve ahlaksız bir yönetmen var mı? Son filmi, büyüleyici yılan gibi kıvrılan suç draması Decision to Leave, bir önceki filmi The Handmaiden‘dan daha az erotik olabilir, ancak sinsice ve baştan çıkarıcı bir şekilde ikisi arasında bir akrabalık var.
Her iki film de insan ruhunun en karanlık dürtülerine -şiddet, ihanet, ihanet etme dürtüsü- yasadışı bir hayranlık duyuyor. Park’ın merceğinden izlenen romantik karşılaşmalarda bıçak sırtı bir azap var ve işkolik dedektif Hae-jun (Park Hae-il) ile yeni dul kalmış Seo-rae (Tang Wei) arasındaki huzursuz hayranlık da bir istisna değil. Karşılaşmalarındaki acı-zevk dengesi, çoğu zaman ilkine doğru eğiliyor.
Hae-jun için acı, Seo-rae’nin düşüncelerinin, karısıyla sevişirken bile aklından çıkmamasından kaynaklanmaktadır. Bir de, suç psikolojisine dair en az kendisi kadar keskin bir içgüdüye sahip olduğu anlaşılan bu kurnaz ve zeki kadının kendisiyle oyun oynuyor olabileceğine; kocasının kazara ölümünün ilk başta göründüğü gibi olmayabileceğine dair giderek artan bir şüphe vardır.
Filmin tehlikeli derecede karizmatik sinematografisi, oyuncu olduğu kadar hassas, katmanlarla ve ters çevrilmiş ayna görüntüleriyle dolu: Gerçek, çerçeve içinde sabitlenmesi zor, kaygan bir şey. Ve Park, kamerayı yerleştirme konusunda neşeyle yolunu şaşırıyor; bir sahnede bakış açısı ölü bir balığın gözünün içinden geliyor. Filmin müziği Bernard Herrmann‘ın Hitchcock* işbirliklerine selam gönderiyor ama buradaki vizyon tamamen Park’a ait.
*E/N: Hitchcock tüm zamanların en iyi yönetmenlerinden biri olarak kabul edilen Amerikalı yönetmenken, Herrmann ise Oscar ödüllü Amerikalı ünlü film bestecisi.
Kaynak: The Guardian, Yazar Wendy Ide
Güney Kore’de sanat hayatı başta olmak üzere, makale türüne girebilecek her içerik bu kategoride.
