Yükselen güçler ENHYPEN, 3. mini albümleriyle yeni bir dönemin başlangıcını yapıyor.

“MANIFESTO : DAY 1“, ismi ile ifade ettiği gibi tam anlamıyla bildiri, beyan niteliğinde bir albüm. İlk yeniden paketlenmiş albümleri “DIMENSION : ANSWER“dan 6 ay sonra yayımlanan mini albüm, yükselen güç merkezi için yeni bir dönem başlatıyor. Grup, kendilerini teyit etmeleri gereken bir savaş alanında, büyümelerini ve genişlemelerini sergileyen 6 parça ile asi ruhlarını gösteriyorlar ve aynı zamanda uyum sağlamayı reddediyorlar.

Future Perfect (Pass the MIC)

Ve herhangi bir asi ruhun başarılı olması için biraz sarsıcılık ortaya çıkmalıdır. Çünkü zincirleri kırmanın tek yolu budur. MANIFESTO : DAY 1‘da bu isyan, Chicago drill Hip-Hop’ından ilham alan ve ıslık ses kaydının liderlik ettiği “bildiri” parçası “Future Perfect (Pass the MIC)“ta sonuna kadar hissediliyor. Bu, ENHYPEN‘ın kavranması en kolay şarkısı değil ve öyle olmasını da istemiyorlar. “Future Perfect (Pass the MIC)“, albümün geri kalan şarkılarının keyfini çıkarmadan önce gücünün hissedilmesini istiyor.

“Future Perfect (Pass the MIC)“ın hikayesini daha iyi anlamak için ENHYPEN‘ın geçmişine dikkat etmeniz gerekiyor. Bu, Jake‘in basın toplantısında “Bağlantının anlamını genişletmek istiyoruz” dediği gibi “kısa çizgi (-)” kullanmadan yayımladıkları ilk başlık şarkısı. Önceki şarkılarını “pasif ve başkaları tarafından yönetilen sesler” olarak adlandırıyorlar. Akıllarını bulandıran ve kısa çizgi ile ifade ettikleri ikilemlerden kaçarak artık bağımsızlık talep ediyorlar. Nakaratın öncesinde Sunoo, “Kendi ayaklarımın üstünde durmak istiyorum / Diğer her şey anlamsız” diyerek bu isteklerini bildiriyor.

WALK THE LINE

Geçmiş sürümlerinden aldıkları referanslar burada bitmiyor. İlk mini albümleri “BORDER : DAY ONE“ın Intro’su ile aynı adı paylaşan albümün ilk şarkısı “WALK THE LINE“, her üyenin kendi ana dilinde anlatım yapmasıyla oluşuyor. Jake, “Ve bunu ilan ediyorum / Şimdiye kadar av olan ben avcı oldum” derken; Sunoo, “Çizgi boyunca yürüyen ben, şimdi çizgiyi kendim çiziyorum” diyerek onaylıyor.

ParadoXXX Invasion

Kesinlikle albümün öne çıkan ve başlık parçası olma potansiyeli ile dolup taşan eski Hip-Hop türünde şarkısı “ParadoXXX Invasion“da, ENHYPEN yeni bir paradoks kurarak kendi bildiklerine meydan okuyor. Kendilerini hafife alan ve küçümseyen eski nesillere bir bakış atıyorlar ve “Mantıksızlık mantıktır” ve “Bu bir düzensizlik değil” diyerek yeni neslin gidişatını öne sürüyorlar.

SHOUT OUT

Ardından, ENHYPEN‘ın eski nesil duygularla dolu şarkısı “SHOUT OUT“ta aynı hisler paylaşılmaya devam ediyor. Karışık gitar sesleri ve coşkulu vokallerle o dönemin şarkılarına esrarengiz bir şekilde benziyor ve yeni dünyaya girişlerini nostaljik bir şekilde kutluyorlar. Jake tarafından ortaklaşa yazılan “SHOUT OUT“ta, şimdi bu görevden kendilerinin sorumlu olduklarını iddia ederek “Bu dünyada beni kim tanımladı?” diye soruyorlar.

TFW (That Feeling When)

Yine de “MANIFESTO : DAY 1“da bütün şarkılar asi ifadelerle dolup taşmıyor. “TFW (That Feeling When)“, “Polaroid Love” ve “Not For Sale” gibi popüler b-side şarkıların şekerli ipliğini alıyor ve kendini albümün yumuşak pop parçası olarak diğerlerinden ayırıyor. ENHYPEN‘ın vokal gelişimi asıl olarak burada kendini gösteriyor, çünkü kulağa cennet gibi güzel geliyorlar. Ve bu seslerin, “Future Perfect (Pass the MIC)“ta “Geçmişini yok et / Sadece kaybol” diyen çocuklarla aynı olduğunu unutturuyor.

Foreshadow

“MANIFESTO : DAY 1“ın tek suçu, “Foreshadow” kadar iyi bir şarkıyı “Outro” olarak bırakması. Çarpıcı ve akıldan çıkmayan vokallerle en heyecan verici ve tekrar tekrar dinlenebilecek şarkılardan birisi olabilecekken, bunun yerine öykülemenin arasına sıkıştırılmış 45 saniyelik bir kayıt halinde sunulması biraz üzücü.

“MANIFESTO : DAY 1“, ENHYPEN‘ı kaşlarını kaldırtıp düşündürtecek bazı taraflara iterken, aynı zamanda grubun temel unsurlarını koruyor. Büyümek zaten kargaşadır ve ENHYPEN, değişimlerinin engellenmesine izin vermektense bu değişimi kucaklamayı tercih ediyor. Evet, artık başlık şarkılarında “kısa çizgi (-)” yok. Fakat hala anlatım yaptıkları “Intro” ve “Outro“lara, viral olması gereken yumuşak orta tempoda müziklere, bağımlılık yapan b-side’lara, kısacası önceki tüm sürümlerini bu kadar sağlam yapan her şeye sahipler. Başlığın bir anlamı varsa, umalım ki nihai “2. Gün” onların parlak ayak izlerini takip etsin.

Kaynak: NME

Sitemizin editörlerinin kişisel olarak hazırladıkları köşe yazıları.