Şarkı her zamanki gibi çok güzel. Bana eski Türk Rock şarkılarını anımsattı. Bir şans verebilirsiniz.

Şarkı çok çok güzel olmuş.. Bu konuyu işlemeleri de çok anlamlı.. İntihar bir toplumda bir yara deyip geçiyoruz, lafta her şey çok kolay.. Ama tanıdığınız birinin başına gelince her şey daha da büyüyor. 2 hafta falan önce lisanstan bir arkadaşımın vefat ettiğini öğrendim. (Mzun olunca herkes memlekete dönüyor malum, iyi anlaştığınız birçok kişiyle iletişiminiz kopabiliyor, görüştüğünüz 1-2 kişi anca kalıyor) Yazarken yine gözlerim doldu, vefat haberini fakültenin duyurularında görünce içimden küçük bir ses acaba intihar mı ki dedi.Mezun olduğunu tarihlere baktım, sosyal medya hesbaındaki son güncellemelere baktım. İntihar ihtimali nedense çok uzak gelmedi. Başka bir arkadaşıma sordum senin haberin var mı sebebi neymiş diye. Ertesi gün aradı. Nesibe kendini odaya kitleyip ilaç içmiş, hastaneye yetiştirip midesini yıkamışlar dedi. Eve döndüklerinin aynı akşamı kendini camdan atmış. Hayatımda ilk kez tanıdığım birinin başına böyle bir şey geliyor. Bu kadar etkileneceğim aklıma gelmezdi. Sebebini öğrenince hem çok üzüldüm hem de çok sinirlendim. Umutsuz hissetmesinin sebeplerini az çok tahmin edebiliyorum çünkü. Onun yerine de oturdum hüngür hüngür ağladım. Ama en çok koyan arkasından yazılan “ışıklar içinde uyusun, Allah rahmet eylesin” lafları oldu. Kimse “neden?” diye sormadı. Kimse acaba intihar mı diye bile düşünmedi. Kimse sebebini sorgulamadı. Sormak akabinde o sorunu gündeme taşımayı gerektirir ama kimse yapmadı. Sorumluluk almadı. O anki sinirimle fakültede sayfasına dökülesim geldi ama cesaret edemedim. Mezuniyetimi yakma pahasına yapamadım evet. Kimse de yapmadı. Benim gibi olayda bir tuhaflık olduğunu ve sebeplerini az çok kestiren çok arkadaşım olmuştur. Hiçbirimiz sesimizi çıkaramadık. Olay taze olduğu için sanırım hala kalp atışlarımı hızlandırıyor bundan bahsetmek. Kahretsin cidden.