Kendime olan güvenimi bir işe başlayacaksam eğer, o işe konsantre olmak için çok çalışırım. Kendimi dış dünyadan izole ederim adeta. Bir iş için zaten emek ve çaba sarf ettiyseniz, o işe girmeden önce özgüveniniz kendiliğinden gelir. *Göz kırpan emoji* 🙂

Hayır demeyi bilmek ilk sırada olabilir. Kişisel bakıma dikkat etmek, kendi sınırlarının olması da karşıdan bakan insanlar için ‘bu kişi prensipli biri’ izlenimi oluşturur. Bu da özgüveni artırır.

Ben özgüvenli biriydim aslinda veya ben kenidimi öyle biliyordum. Ama bu son 2 yilda, özgüvenli olmadigimi yada sonradan özgüvenimi yitirdim, bunun nedeni aslinda kendimce biliyorum ama bu durumu düzeltemiyorum, özgüven eksikligi cok kötü, kendimi ailemdende kimseye anlatamiyorum anlatsamda anlamiyorlar, bazen kendimi karsima alir onla konusurum, ne yapmak istiyorum, neden böyleyim ama kendime cevap veremeyip agliyorum. Sürekli müzik dinlerim, etrafimdaki insanlar bundan rahatsiz olurlar kullagina zarar veriyorsun beynine zarar veriyorsun derler ama gercekten müzik dinlemek beni rahatlatan en güzel sey.

Özgüven konusunda e bileyim bi sorun yaşamadım hatirladigim kadarıyla.Belki bunda en büyük etken çevremdeki insanlar ve yetistirilis tarzimdir.Cocuklugumda ailem bı zorluk ile karsilastigimda beni sorundan kaçmak yerine çözmem için sorunun üzerine gitmem konusunda hep yardımcı olmuştur.Insanlardan kaçmak,kendimi saklamak yerine onlara kendimi ifade etmem gerektiğini sıklıkla dile getirmişlerdir.Sanirim bu bende alışkanlık oldu.Birseylerden kaçmak yerine sorunun üzerine gitmek özgüveni artırmanın en iyi yolu.Birde sürekli kendini geliştirmek.Ve de kendimizi en iyi şekilde tanımak.Mesala benim en büyük sorunum çabuk sıkılan bir kişi olmam.Ayni ortamda,aynı kişilerle,aynı tarz konular hakkında konuşmaktan bile çabuk sıkılıyorum.Hatta eve giderken aynı yolu bile kullanmaktan.Bazen benliğim içime sığmıyor gibi geliyor, sürekli yeni şeyler yapmak istiyorum.Bu iyi bişey mi kötü bişey mi çözemedim daha.Bu konuda yardımcı olacak düşüncelere açığım ?

Aslında özgüvenin asıl kaynağı cocukluktur. Ben çok eleştirilen bir çocuktum , en ufak bir hatamda , davranışında sürekli eleştirilirdim. Bu daha sonra lise yıllarımda daha da belirgin bir hal aldı . Daha sonra şöyle düşündüm ” kimse benden üstün değil ki , hepimiz insanız , ellette yanlısimiz da olabilir” şeklinde ve biraz aşmaya başladım . Ancak bazen kendimi yine başa dönmüş hissediyorum . Birilerinin onayını almadan kendimi yetersiz hissettiğim zamanlar oluyordu . Çok sacma ama böyle hislere kapılıyordum. Kendimden önce birilerinin mutluluğu geliyor , yeter ki karşındaki kişi seni sevsin ve hayatında da bir yerim olsun diye. Bunlarin hepsini bir kenara ittim . Bence çok sevilen , anne ve babaları tarafından soruları güzelce cevaplanan çocukların ozguvenleri iyi oluyor. Hee patavatsizlik , karsindakine kibirlenen insanlarin da kendilerini özgüvenli zannetmesi var. İşte o da olmayan özgüveni bir şekilde varmış gibi gösterme çabası .

Her yorumda kendimden bi parça gördüm…özgüvensizliyin dibini yaşıyorum…sebebini,ne yapmam gerektiğini de az çok biliyorum ama işte yapmaya gücüm yok…o kadar yılmış,bıkmış haldeyimki istediğim tek şey kimse bana dokunmasın,karışmasın,yol göstermesin,ne hali varsa görsün deyip uzak dursunlar benden…26yasindayim ama hâlâ 18de takılıp kaldım….aslinda olmak istemediğim halde baskalarina karşi,hatta değmeyecek insanlara karşı bile fazla kibarım..kalp kırmycam diye diye ben paramparça oluyorum ama gören yok..kimseye hayır diyemiyorum en aptalca huyum bu….yalnizliği seviyorum,çünki bi tek yalnız olduğumda “kendim” oluyorum…..toplum içine çıkmaktan,insanlarla konuşmaktan,hatta telefonla bile konuşmaktan nefret ediyorum…ama işte sevmeye sevmeye suratımda aptalca bi sırıtmayla hepsini de yapıyorum….tabii gerçekten sevdiğim.değer verdiğim insanlar da var ama işte ..beni bu hale getirenler de onlar..her be kadar farkına varmasalrda

Düşündüm de ben eskiden aşırı pısırıktım . Kimseyle konuşmaz , sadece herkesi dinlerdim . Öğretmenime bile konuşmazdım , ailem de çok kızardı . 2 kere sınıf atladım düzenim çok çabuk değişti ve ben yeni ortamlarda hala aşırı gergin olurum. Bir de asıl temelde , okula başladığım ilk senelerde . Beni aldılar 3. sınıfların arasına adamlar benim 2 katım ??‍♀️? Sonra Ortaokulda yeteneklerinin farkına varınca özgüvenim arttı. Liseyi insan gibi okuyunca üniversitede maddiyattan dolayı istediklerimi elde edemeyince yine kendime güvenim azaldı. Resmen hayata küstüm. Sonra meslek sahibi olunca sosyal hayatım ister istemez gelişti. Özgüvenimi artırmak için ekstra bir çaba sarf etmeme gerek kalmadan zaten mesleğim dolayısıyla olması gereken güvenenlavuştum ? Özgüvemi olmayan arkadaşlar genellikle yeteneklerinin farkında olmuyor gerçekten. Kendinizin farkında olursanız zaten hayattan beklentileriniz de kendinize güveniniz de artacaktır. Kasmayın kendinizi ??

Ben lisede iyiydim aslında çok yakın iki hatta üç arkadaşım oldu orada hatta onlar benim zor zamanlarımda yanımda olan kişilerdi hala da çok yakınız. Sınıftaki diğer arkadaşlarımla ilişkimiz de kötü değildi ama sınıf içinde çok özgüvenim yoktu girişimci değildim pek. Tabi olay sadece sınıf arkadaşlarıyla kalmıyor eve gelince bütün hava değişiyor. Umarım sende kendine iyi arkadaş/lar bulabilirsin. Seni destekleyecek bir arkadaş kendini daha rahat hissetmene yardımcı olacaktır. İnşallah Allah iyi insanlarla karşılaştırır bizi ?

Doktora gitmeye bile bahaneler buluyordum. Ancak geçen sene psikiyatriye gidebildim ve sosyalfobim olduğunu söyledi doktor. İlaç kullanmaya başladım fakat bu sadece titrememi geçiriyor. Özgüveni olan insanlara ve arkadaşlarıma baktığımda onlara çok özeniyorum. Hiçbir zaman kendimi yüz yüze ifade edebileceğimi zannetmiyorum. Her an bir şey olsa, telefonum dahi çalma titremeye başlıyorum. Arkadaşlarımla sohbet ederken söylemem gereken şeyler evde aklıma geliyor ve acaba atıp mı oldu ki diye düşünüp beynimi yiyecek gibi oluyorum. İnsanlarla konuşurken düşünemiyorum bile. Şu an üniversitedeyim ve sunum bile yapamıyorum. Bu yıllarıma çok üzüleceğimi biliyorum. Lisede sunum çok fazla yaptım ama hepsinde nefessiz kalarak, sakinleşmeye çalışarak geçirdim. Üniversitede 1 kere yaptım ilaç kullandıktan sonra. Onda da insanların suratına kafamı kaldırıp bakamadım bile. Kafamı koparmak bile istiyorum bu yüzden. Böylesi çok yorucu ve tavsiyelerle çözülecek bir şey de değil. Cesaret etmeye cesaret edemiyorum. Sorun bu zaten.

Arkadaşlar özgüvensizliğin en büyük sebebi kendini sevmemek ,beğenmemek ve her şey için kendini yetersiz görmek.Lütfen kendinizi çook sevin.Her şeyinizi sevin.Büyük burnunuzu , yamuk dişlerinizi, uzun boyunuzu,kısa boyunuzu,göbeğinizi her şeyinizi sevin.Toplumun güzellik algısına uymayan her şeyinizi sevin ve kendinizi başkalarıyla kıyaslamaktan eleştirmekten suçlamaktan vazgeçin.Her gün ayna karşısına geçin ve ne kadar güzel olduğunuzu en dünyanın en güzel/yakışıklı insanı olduğunuzu söyleyin kendinize.Kendinizle gurur duyun!!Emin olun bir süre sonra insan aynadaki görüntüsünü sevmeye başlıyor.(Denendi ve onaylandı ?)İnsanları sevmek için önce kendimizi sevmeliyiz ve unutmayın ki siz zavallı değilsiniz kendinize zavallı muamelesi yapmaktan vazgeçin lütfen.?

1.hakkımda ne düşünürler, gözler bana döner düşüncesini kafadan atın

2.kısık sesle konuşmayın dolu dolu konuşun göz temasına önem verin

3.kendinizi geri çekmeyin karşınızdakilerin de sizinle tamamen aynı fonksiyonlara sahip olduğunu unutmayın onları sizden üst görmeyin, unutmayın onları üst yapan tek şey sizin iç dünyanız

4. her zaman dik durun kambur ve sürekli yere bakan bir duruş sizi direkt acıların çocuğu emrah konumuna sokar

Beni anlayan ve anlayabildiğimi belirttiğim birini bulduğuma sevindim diyeyim ? Ben o sıralamanın ilkine ailemi koymazdım, ama herkesin ailesi aynı olmadığı için yanlış anlama, senin düşüncelerini yermek gibi bir niyetim yok. Ben de lise son öğrencisiyim. Türkiyede yaşıyorum. Adım Yağmur, tanıştığımıza sevindim

Ben de inanıyorum fakat mesela günlük burçlara inanmam ama 🙂 Memnun oldum, ben de kova burcuyum bu arada 🙂

Ben özgüvenimi arttırmak için eksik taraflarımı ve hataları göz önünde tutarım. Mesela yanlış bişey yapınca saklamaz bi de herkese anlatırım. Bu sayede gelişecegimi düşünüyorum heralde. Oldkça salak gösteriyo beni. Ama huylu huyundan vazgeçmez. Belki de gerçekten salagımdır ndsklbvmdfn

??

Türkçen mükemmel hiç hatan yok 🙂

Ya kusura bakma geç gördüm yanıtını..çok sağol desteğin için.?..korezini hiç bu kadar çok sevmemiştim ?….dünden beri sağolsun arkadaşlar desteğini gösteriyor…konuşmak dertleşmek gerçekten çok iyi geldi bana …hiç bu kadar apaçık duygularımı ifade etmemiştim..susarak kendimi boğuyormuşum bunu farkettim ….şimdi biraz daha iyiyim

Evet çok iyi anlıyorum. Ben de artık geçen sene okullar açılmadan önce gittim pskiyatriye. Bence öncelik olarak gidin. Zaten o size ne yapmanız gerektiğini söylüyor. Yani psikoterapiyi de öneriyor. Direkt psikoterapiye gidemiyorsanız pskiyatriye gidin bence. Dediğiniz gibi bir yerden sonra insan tek başına yapamayacağını fark ediyor. Elimizde değil. Ben de çok zorladım kendimi doktora gidene kadar. Tabii sadece titrememi geçirecek bir ilaç verdi gerektiğinde kullanmam için. İyileşmedim ama biraz daha kendim için bir adım atmış gibi hissettim. Bu yüzden ilk önce oraya gidebilirsin. Ben henüz psikoterapiye gidemedim. Umarım ikimiz de iyi oluruz. Gerçekten çok zor.

Ne demek, ben teşekkür ederim ^^Sadece bir kez sunuma çıktım, ondan önce kullandım. Mesela toplu taşımaya binmeden önce de kullanıyordum. Çünkü yolda da birisi bir şey sprsa veya söylese kekeliyerek, titreyerek ve suratımda alevler hissederek cevap veriyorum. Sadece sakinleşmek adına işe yaradığını söyleyebilirim. Fakat bunun dışında sihir gibi bir şey olmuyor. Yani bunun haricinde cesareti olan birisi için çok iyi gelecek bir ilaç, heyecanını bastırmak için. Dediğim gibi iyileştirme gibi bir gücü yok. Sunum yaparken de kafamı kaldıramadım ve özgür hissedemedim. Umarım anlatabilmişimdir. Tabii en iyisini doktora gittiğinde öğrenebilirsin. Ben de öyle umut ediyorum. ^^

Sunset SPACE; çok üzüldüm yaa keşke böyle olmasaydınız atmayın sizde içinize bundan sonra bence bana dediğiniz gibi başka kişilerle konuşun,sohbet edin.. İnşallah düzelirsiniz bir an önce lütfen kendinize çok yüklenmeyin,siz değerlisiniz,bunu unutmayın ve bana dedikleri gibi pozitif düşünmeye çalışın,kendinize inanın,vazgeçmeyin işte o zaman herşey yoluna girecektir ?? ✌?

17 yaşımda evlendim 3 tane evladım var şuanda da 30 a girdim 2 gün önce ?

Teşekkür ediyorum umarım aşarım ❤