Şarkının kendisi adı gibi “soso/eh işte” olabilir ama klip kesinlikle yılın en iyi 3 klibi arasında, hatta evet 2019’da şimdiye kadarki en anlamlı ve en sinematografik olanı diyebiliriz. Bence bu yılın en öne çıkan klipleri Blakcpink – Kill This Love, SuperM – Jopping ve Winner – Soso idi. Ateez’in Wonderland de sinematografik açıdan üst düzeydi. Jopping, bütçe ve çekim anlamında öne çıkıyordu ama hikaye eksiği vardı, teaserlarda hayranların çıkarımda bulunduğu hikayeyi klipte kullansalardı çok iyi olacaktı aslında, pahalı bir klip olmaktan öteye geçecekti :/ Stray Kids’in Miroh klibi de hikaye ve sembolizm olarak öne çıkıyordu fakat sinematografi olarak geride kaldı gibi. BTS’in klipleri genelde öne çıkar ama bu seneki klip vasattı. 2019’da yayınlanan tüm kliplere şöyle bir bakınca olay örgüsü, derinlik, sembolizm ve çekim kalitesi gibi farklı birçok kriteri aynanda sağlayan tek klip Winner – Soso gibi duruyor. Bundan sonra daha iyisi gelir belki bilmiyorum artık ^^
Bu arada ben dinleye dinleye alıştım şarkıya, ama hala “bir aranjör el atsa da aynı şarkıyı akustik bir hale çevirse” demeden edemiyorum. Şarkının doğru bir yapımcının dokunuşuna ihtiyacı var T.T Zira sahnelerini izleyince dedim ki “evet yıllardır beklediğimiz styling..” Takım elbiseli ballad prensleri geri dönmüş, ama sadece görselde T.T

Bu yıl çok iyi klipler izledim. Kesinlikle Soso bunlardan biriydi.
Winner – Soso,
Blackpink – KTL,
Super M – Jopping,
iKon – I’m ok,
J Balvin & Bad Bunny – CUIDAO POR AHÍ,
Post Malone – Goodbyes,
Post Malone – Circles,
Billie Eilish’in klipleri.
Bu albümde tamamen özgür bırakılmışlar. Grupta biraz konfor noktalarını terk etmiş. Winner’dan genelde beklediğim iş hit olmaya oynayan şarkılar olurdu. Ama şarkı beklediğim çok tersindeydi. Daha çok Reggaeton beklemiştim çünkü şarkıyı Latin Amerika IP’leri üzerinde yayınlamışlardı. Beklediğim şarkı değildi ama zamanla beğendim. Klibi bekletimin çok üzerindeydi.

Böyle bir yazı için çok teşekkür ederim 🙂 En sevdiğim şey mvlerden kendimce anlamlar çıkarmak. Albüm yayınlanmadan önce demişlerdi bazen insanlar bize nasıl olduğumuzu sorduğunda “iyiyiz” veya “soso” deriz, bazen çevremizde ki insanların bize olan ilgisi nasıl olduğumuzu sormaları falan bize sırtımızda yükmüş gibi gelir. Kendimce izlerken hissettiklerimi yazmak isterim. Bu benim mv’yi izlerken hissettiklerim ve düşüncelerim, herkese göre değişebilir veya gerçekten vermek istedikleri mesajla farkıdır ama ben mv’lerden kendime göre anlamlar çıkarmayı seven biriyimdir. Her izlediğim mv için yaparım. Klipte de ilk başta hepsi bir araba da, yani aynı yola gidiyorlar gibi, ya da 4 farklı insan olsa bile karşılaştıkları olaylarla başa çıkmaları farklı olsa bile aynı duygu içindeler “soso” yani. İlk tabi ki mv’nin kahramanı Hoon ile başlamak istiyorum. Hoon’un sahneleri için en başta turuncular içinde yüzleri bir şeyle kapatılmış insanlarla çevrili bana hapishane kiyafeti gibi hissettirdi sanki kendi iç dünyasında ve ya çevresinin koyduğu çizgiler içinde hapsolmuş gibi sonra o kadar zayıf değilim diyor her “weak” dediğinde bu insan tabakaları birer birer aşağıya iniyor ve sonunda Hoon’un koştuğunu görüyoruz ve başında o mavi poşet var bu mavi ( ne zaman mavi rengi görsem aklıma hüzün gelir bir şarkıdan dolayı) poşet bu yaşadığı hüzün ve acıdan dolayı belki nefes alamaması ya da gerçekler ile yüzleşememesi ve görememesi, sonra yine bu sadece ayrılık derken ki bu turunculu insanlar içinde ki çırpınışını var yani iç dünyasında ki ya da çevremizin bizlere koyduğu sınırlar içinde çırpınışı, sonrasında o mavi poşeti yırtıyor yani artık farkına varmaya başlıyor artık görebiliyor her şeyi gibi, tabi bu sahnelerde yüzü hep yaralı kavga etmiş gibi buradan aldığı yaralardan dolayıdır belki. Sonra Hoon “biz sanatçılar gösterişli hayatlara sahibiz ama aslında içten içe yalnızız ve acı çekiyoruz” tarzı bir şey söylemişti, masada şaşalı bir yemek sırasında oturuyor ama sanki sıkılmış oraya kendini ait hissetmiyormuş gibi. Yemekte ki insanların da gözleri bağlı çevresinde neler olup bittiğini bilmiyorlar ama yinede eğleniyorlar görmek istemiyorlar. Ve o vurucu sahne ahh çok güzel bir sahne gerçekten, yüzünde ki yara bandı ve o bakışları, o el hareketleri, o kısmı çok iyi hissettim. O yara bandı yüzünde yara izi olan bir yerde, belki artık yaralarını iyileştirmek istiyor bundan dolayıdır, bu sahnede kendisi oluyor yani arkasına saklandığı bir şey değil sadece kendisi tüm benliğiyle. Karşında aynalar var yani artık kendisinin gerçekte nasıl olduğunu, acısını ve yalnızlığını her şeyini artık görebiliyor kendisinin tüm yansımalarını, o yüzünde ki üzüntü, bakışları. İlk sahnede ki el hareketlerinin aynısını siyah giyimli insanlar içinde yapıyor Ve avizeyi tekmeliyor bana o gösterişli hayatların temsili gibi geldi, sonuçta artık gerçeğin farkına varıyor ve onu yok etmek istiyor ama sonunda yine tek başına o gösterişli yemeğin olduğu masada oturuyor.
Sonra Yoon için o da böyle turuncu bir kıyafet giymiş ve kafesimsi bir şeyin içinde asılı umursamaz bir yüzü olsa da elleri kolları bağlı kurtulmak istiyor ama kaçamıyor gibi. Sonra bir kapan içinde bağlanmış ne yapsa kaçamıyor kapanlar bir şeyi yakalamak için kurulan tuzaklar sonuçta sanki zihninin ya da çevremizin bizlere kuruduğu tuzağa yakalanmış nasıl kaçacağını bilemiyor gibi. Ve atlı sahne, binicilik sporuyla içli dışlı biriyimdir atlar benim için çok özel. At benim için huzur ve özgürlük demektir atlarla birlikteyken kendimi hissedebiliyorum, hocamız derdi atlar senin ne hissettiğini anlar sen üzgünsen ve ya ondan korkar ürkersen bunu anlarlar, çok duygusal hayvanlardır. Yoon bu sahnede atın gözünü kapatıyor galiba at ölmüş burada ve ruhsuz gibi duruyor sanki artık böyle huzurunu kaybetmiş gibi özgür değilmiş gibi ki zaten kapana bağlı bir şekildeydi. Sonra kapan gibi şeye bağlı sahnesi geliyor böyle kurtulmaya çalışıyor ve havada asılı kalan bir sahne geliyor artık onu bağlayan şeylerden kurtulmuş olsa bile hala o kafesin içinde yüzünde ki ifade sanki artık teslim olmuş gibiydi. Sonra Jinu sadece bakışlarıyla bile gerçekten duyguyu çok güzel verdi. Mavi bir sıvıyı döküyor ekrana, arkada bir göz resmi var. Sonra Jinu’nun gözünün içinde Jinu yu ve diğer üyelerin kesitlerini görüyoruz. Çok sevdiğim ressam Modigliani’nin bir sözü var “Ruhunu görebildiğimde, gözlerini de çizeceğim” diye bundan dolayı benim için göz demek ruha açılan bir kapı demek. Sonra Jinu bir şeyin içinde aşağıya doğru süzülüyor yanan bir şeyle buradan da iç dünyasında hissettiklerinin kendisini dibe doğru çektiğini ve o yanan şey yanına yaklaştığında ki yüz ifadesi dolu gözlerle hüzünlü bir bakış sanki bir şeyi hatırlamış gibi. Yine Jinu çöl gibi bir yerde elleri mavi ve mavi boya kaplı beyaz örtüler kaplı bir tanesi de elinde. Sonra masa da oturuyor ve elinde ki kamerada bir şeyler izliyor. Sonra yine o karanlık ortamda aşağı doğru süzülürken bu sefer o yanan şeyin tamamını görüyoruz ufak bir kısmını değil arabanın tamamını görüyoruz, yanan araba aşağıya düşüyor ve parçalanıyor, bu arabanın yanıp parçalanması sırasında bütün üyeler gösteriliyor, tıpkı mavi sıvının döküldüğü sahne gibi. Son olarak elleri mavili Jinu nun arabanın harabeleri önünde yüzünde ki ifade bir gerçek karşısında şaşırmış gibi ve geriye doğru bir adım atıyor, burada artık duygularının farkına varıyor belki de, zaten sonra yanan arabayı izlediği bir sahne var. Son olarak Mino. O insanlar içinde ki rahatsız olmuş ve içinden çıkmaya çalışıyor gibi çevresindeki insanların ilgisinden olabilir, o sahnede ben boğuluyormuş gibi bir hisse kapıldım. Yine çölde tek başına bir üye. Mino’nun çöldeki sahnesine yukarıdan çekiminde sanki ağacın dalları gibi uzayıp giden çızgiler var aynı zamanda en ince kesimde oturuyor sanki o oturduğu kısım diğer kısımlara nazaran daha az sağlam, o sahnede böyle hani bazen yalnız kalmak isteriz sadece koltuğumuza uzanıp gözlerimizi kapatıp öylece kalmak ve düşünmek isteriz ya öyle bir şeymiş gibi geldi. O ayna sahnesinde kendi kendine kızıp bağırıyor, yaşadığı ve içinde bulunduğu ruhsal durum için kendisine kızıyor bakışları zaten çok kızgın bir şekilde ve sonra zaten ağladığı sahne var o kızgınlığı bıkkınlığı arkasında aslında üzgünlüğünü gösteriyor tek başına. Ellerin oldu sahnede artık sanki köşeye sıkışmış duyguları yüzünden veya o etrafında ki insanlardan dolayı, ifadesiz bir yüz ifadesiyle. Başına ayakkabı ile basıldığı sahnede dolu gözlerle sanki bu ağırlığı artık taşıyamayıp altında ezilmiş ve pes etmiş gibiydi. Ve son sahne yine hep birlikte arabada gidiyorlar her ne olursa olsun sonunda her zaman birlikteler. Saçmalamış olabilirim ama sadece yazmak istedim bilmiyorum benim için bu mv ve şarkıyı dinlerken hissettim ve bundan dolayı ben çok sevdim. Benim için çok güzel bir eser oldu.

Albümü tamamıyla dinleyemedim ama SOSO şarkısını dinledikçe beğendim.Klip tam bir şaheser.Yazınızı çok beğendim teşekkür ederim..