Produce’u ilk izlediğimde stajyerleri yukarıdan aşağıya doğru piramidal olarak sıralamalarına çok şaşırmıştım, ilkel zamanların sınıflandırmasına benziyordu, 21.yüzyılda nasıl böyle bir kast tabanlı sunum yapılabilir? Hakikaten şaşırıp kalmıştım, ama izledikçe alışıyor insan. 101 kişinin hepsini öne çıkarabilmeleri mümkün değil, kendilerince gözlerine kestirdikleri karakterler üzerinden bir hikaye oluşturmaları normal çünkü bu işin rating kısmı var, tutacak hikayeler üzerinden gitmek zorundalar kimse sıkıcı bir karakteri -sırf adil dağıtım olacak diye- izlemek istemez. Yapımcılar stajyerlere ‘karakter’ olarak bakıyor. İzleyici kimi sever? Bu algoritma üzerinden montaj yapılıyor. Montaj denen şey kolay mı sanıyorsunuz, hele ki elinizdeki yüzlerce saatlik görüntüden neyi kullanacağınızı seçmek? 101 stajyerin kamera önünde&arkasında tonla görüntüsü var, önceliği nasıl belirleyebilirler? Çocukların seçmelerdeki performansları, şirketleri, yapımcılardaki ilk izlenimleri elbette bir kriter olacak, yoksa çorba olur her şey, 101 kişi arasından herkese eşit süre ayırmak mümkün değil. He şu soru sorulabilir, kapalı kapılar ardında birileri ‘şu stajyeri parlat’ diyor da onlar da ön plana aldıkları stajyerler arasına istek üzerine birilerini daha ekliyorsa bu haksızlık evet. Ama bunu nasıl belirleyebilirsiniz?

Ps. -bunu sileceğim- Biz bir belgesel için geçen sene 30 kişiyle röportaj çekimi yaptık, her biriyle nerdeyse bir saate yakın çekim yaptık, elimizde 200 gblık görüntü, izle izle bitmiyor. Neyse efendim günler süren mesai sonrası herkesten kullanılabilir, alıcı kısımları belirledik. Montaj aşamasına geçmeden önce de profesyonel birine daha danışalım dedik. Trt World genel yayın yönetmeniyle görüştük yakın zamanda. Adam sağolsun vakit ayırdı, ayıkladığımız görüntüleri izledi. Ne dese beğenirsiniz? ‘Şu karakterleri çıkarın, hiç dahil etmeyin. Seyirci şu şiveli konuşan kızı, miskin gözlüklü kızı, hızlı konuşan çocuğu, mimiklerini kullanan saçı dağınık kızı daha çok sever. Diğerlerinin anlattıklarını dinlemeyecekler zaten hatta sıkılıp kapatacaklar. O zaman ne anlamı var? Ortaya iyi bir iş çıkmasını istiyorsanız çöplüğünüz büyük olmalı’ dedi. Ama hocam bu arkadaşların hepsi vakit ayırdı gönüllü geldiler, görüntülerini kullanmamız hoş olmaz dedik. ‘Hikayeye oturmadı diyeceksiniz, bitti. Siz de vakit ayırdınız, sırf onların gönlü olsun diye herkesi koymaya çalışırsanız ortaya çıkna şey güzel olmayacak.’ dedi. Adam o kadar çat çat konuştu ki, bizim duygusal bağ kurduğumuz arkadaşlara karşı tereddütlü yaklaşımımız yerle yeksan oldu. Adam bir profesyonel olarak izlediklerine ‘karakter’ olarak bakıyor, daha az konuşmuş olabilir ama seyircide daha fazla etki oluşturacak şekilde konuşmuş, diğeri daha mantıklı da konuşsa da bir anlam ifade etmiyor çünkü kendini izletemiyor diyor. O mantıklı konuşmayı seyirciye izletemiyorsan ne kadar mantıklı olduğu önemli değil diyor. Bizim planlar alt-üst oldu tabi, sil baştan kurgu yapıyoruz şuan, bu hafta bitireceğiz inşallah, ama kurgu ve montaj işleri zor vesselam, 101 kişiyi 101 dakikaya bölseniz bile 1’er dakika düşüyor. O stajyere ait onlarca saat görüntüden nasıl 1 dakika ayıklayabilirler? Teknik olarak düşünün, işin mümkünsüzlüğünü daha rahat anlıyorsunuz ^^