Çok zor bir seçim gerçekten. Ben çocuğum gibi köpek besleyen, hatta ona köpek demekten bile bazen utanç duyan bir insanım. Bu biraz kabalık mı olur bilmiyorum ama köpeğime harcadığım sağlık giderleri kadar kendi sağlığıma para harcamam. (aşısıdır, ameliyatıdır vs.sidir malum veteriner ücretleri çok uçuk.)

Benim vereceğim en uygun cevap öncelikle çocuğu arardım ve onu kurtarmak için girişimde bulunurdum, ama bulamazsam ve onu kurtarmak mümkün değilse kurtarabildiğim bir can olan köpeğimi kurtarırdım.

Çocuk sonuçta başka bir ailenin çocuğu ve evlat acısı çekmesini istemezdim önceliğim o olurdu.

Ha bunun yanında kendi köpeğim de dediğim gibi benim çocuğum gibi, çocuk sahibi olsam ancak bu kadar sevebilirdim.

Yani burada mukayese edilen şey aslında köpek vs. çocuk değil, çocuk vs. çocuktur. Çünkü ben köpeğimi 1 aylıkken sokağa atılmış bir biçimde uyuz hastalıklı olarak buldum ve ölümden kurtardım. Şuan pırlanta gibi ve hayat dolu müthiş tatlı bir şey oldu.

Ben şuan köpeğimin çocuğum kadar değerli olduğunu düşünüyorum. Bu durum ise başkasının çocuğu ile kendi çocuğumu mukayese etmeme sebep olur.

Lakin yine de başka bir annenin evlat acısı çekmesine gönlüm razı olmazdı sanırım. Aslında daha objektif cevap verirsem ben ikisini de kurtarırdım veya ikisini de kurtarmaya kalktığım için bende orada can verirdim. Çünkü orada köpeğimi asla bırakmam, bırakacağıma o uğurda ölürüm çok net yani.

Sorulacak bir soru bile değil. İnsanlık ölmemeli. Tabiki de çocuğu kurtarırdım. Hayvan sevgisini anlıyorum fakat insan sevgisini aşmamalı.

Ne hikmetse hayata dair bu tarz sorularda iki seçenek sunulur, dayatılır. Bir birey olarak seçenekleri çoğaltıp olanak yaratabilirsiniz. Buna risk denir hatta. Üçüncü faktörü devreye alır her ikisinide kurtarırdım.

Çocuk beni ilgilendirmez tarzı yorumlar beni şok etti açıkçası.Evet evcil hayvanınız aileniz gibi olabilir hatta köpeğinizi kurtarmak isteyebilirsiniz ama çocuğu böylece suçlamak ve geride bırakmayı düşünmek çok acımasızca.Sonuçta adı üstünde ÇOCUK…
Ayrıca böyle soruların sorulması bana çoğu zaman saçma geliyor sonuçta o an ki şartlar farklı sonuçlar verebilir yani bu kadar şiddetle cevap verilmesi de gereksiz geliyor.
Netizende olsa böyle bir sonuç beklemezdim.

Niye böyle sorularla uğraşıyor ki insanlar.. Hayatta hiç bir zaman iki seçenek yoktur.

Çocuğu kurtarırdım.
Kendi köpeğim bile olsa hiç bir şey-insanın demiyorum-bir çocuğun hayatından daha kıymetli değil bana göre,o an köpeğimin bana ne kattığını değil de o çocuğun gelecekte dünyaya neler katabileceğini düşünürdüm.
Ayrıca konuşanlar kendilerini sadece oyun oynamak isterken evi yakmış bir çocuk olarak düşünsünler,sonra da evi yaktığı için yanmayı hak ettiği yönünde yapılan şu yorumları düşünsünler.
Ayrıca bilmeyenler için söyleyeyim çoğu Avrupa ülkesinde sahipsiz köpekler yakılarak yok edilir,etrafa hastalık ve maddi zarar vermesin diye.
Yani bana göre yaşlı ama benim için çok değerli bir insan ile evimi yakmış küçük çocuk arasında bile seçim yapacak olsam yine çocuğu seçerim,çünkü çocuk bu daha hayatı yeni başladı ve yaşamayı en çok hak eden şey.

Bir çocuğun yanarak can vermesi mevzuken köpek cevabı nasıl verilebilir aklım ve vicdanım almıyor. Köpek diyen insanlar vicdanlarını gözden geçirsinler bi zahmet. Yetişkin bile değil çocuk can çekişme ihtimali çığlıklarını görmezden gelen birinin hayvan sevgisi de kesinlikle inandırıcı değildir. Bir çocuğu yanmaktan kurtarmayan kişi değil insandan da aşağı bir varlıktır benim gözümde. Hayvanları severim ve korunmaya muhtaçlar tabi ki yanan ağaç dahi olsa canlı bir şeyin yanma düşüncesi korkunçken ortada yanan bir çocuk düşüncesi bile ben perişan etti. Tabi ki çocuğu kurtardıktan sonra aynı şekilde o köpek içinde elimden geleni yaparım ama çocuğu geride bırakma fikri canilerin verebileceği bir karar bu tür varlıklarda kusura bakmasın ama hiçbir canlıyı sevemezler. Dünyanın en masum varlıklarıdır çocuklar yanarak ölmelerine izin vermek………

Boyle saçma seyler ile ilgilenmeyin.Boş yere kafa yormak. Şuan köpek yada çocuk dersiniz ama o anı yaşarken tereddütte kalıp eve bile girmezsiniz.İnsanın kendi canı çok tatlıdır.Ufacık bir yanıkta bile bas bas bagırıp ortalıgı ayaga kaldıran da biziz onu kurtarırım bunu kurtarırım diyerek kahramanlık taslayan da.Bir düşünün eviniz de yangın çıksa o eve girmeyi aklınıza getirir misiniz?

Korelilerin onlardan beklenen müthiş gerzek cevapları şaşırtmıyor artık.Evinize gelen çocuğu elbet tanıyorsunuzdur orası ayrı, tabi insan yaşamadan bilemez ne yapacağı o an ki psikolojiyle en sevdiğinize yönelebilirsiniz.Yok çocuğa dava açarım yansın bedelini ödesin gibi canice yorum yazanlarda kendilerine insan demesin bi zahmet.Benimde kedilerim var onlara bir şey olma ihtimalini düşünemem bile ama ilk yöneldiğim çocuk olurdu sanırım ama içeri girmişsem onları da bırakmam orada

tam bir canice bir söz bunlarda insanlık kalmamış.ikisi de can neden köpeğinin bu kadar kayırıyorsun da o çocuğun canını düşünmüyor musun ikisini de kurtardım kendi canım pahsına da olsa ikisine de yardım ederdim doğrusu

Neyzenlerin cevaplar şaka gibi.Tabiikide çocuk!

Ne kadar korkunç insanlar… Kanım dondu

Aptalın biri de evimi yakan çocuk demiş hahahah trajikomik cidden. Şu çekik milleti kadar tuhaflarını yeminlen görmedim hep söylüyorum. İnanılmaz nefret dolular. Çin Kore Japonya birbirlerini sevmez kendi içlerinde de en ufak hatada ölmelerini dilerler. Allah esirgesin. İlla içlerinde düzgün insanlar da vardır ama oralardan gelen haberlerin nerdeyse hepsi hüsran.

Biraz fazla yazmış olacağım ama cidden öyle şaşırdım ki cevaplara. Ruhları çekilmiş koca bir millet sanki. Sadece yok olmak ve yok etmek için harcanan ömürler. Sadece madde üzerine kurulmuş adi çıkarlarla zalimleşmiş ülke. Sadece bu ülke de değil Çin’den söz bile edilmez. Abd İngiltere yıllarca Müslüman kanı akıttı. Ahirete iman bir nimet bunların böylece kalmayacaklarını bilmem beni tek sağlam tutan ve öldürmeyen şey.