Bir erkek olarak erkek arkadaşım yok ( :p ) Ama bu açıdan kız arkadaşımın yapmamasını istediğim bazı şeyleri yazabilirim sanırım. Sigara içmemeli asla, kendim de sigara içmemekle birlikte, sigara içen bir kadın görünce acayip sinir oluyorum ve rahatsız oluyorum, birde bu kız arkadaşım olursa hakkındaki tüm iyi görüşlerim birden tersine dönebilir.

Ha unuttum birde küfürlü konuşursa tahammül bile edemem. Bu bahsettiğim bana küfür etmesi değil, konuşurken küfürlü ve kaba konuşması. Argo konuşması da buna dahil. Benim için böyle yolda küfür eden dayılar ile eş değer duruma gelir. O saatten sonra “kız arkadaşım” diyemem kendisine.

Önce bir sorun bakalım erkek arkadaşımız var mı ?
Bugünde saplara yakalım

Sevgilim yok ama hoşlandığım birisi var 🙂 🙂

Erkek arkadaşım yok, o yüzden bilemiyorum. Ama sokak ortasında yada topluluk’da tabikide sınırı aşan sırnaşmalara bende karşıyım :)))

Erkek arkadaş mı o da ne ? ajhdhdhhd Şimdiye kadar hiç birine aşık olmadım ya da hoşlanmadım kimseden . Bakalım , beklemedeyim shjahhdgd

Hiç erkek arkadaşım olmadı çünkü güvenim yok..

En sevmediğim özelliği bazen aşırı ilgi beklemesi ?

Yok. Sevemiyorum ben galiba onu fark ettim şu an -_-

Şu an erkek arkadaşım yok ama eski erkek arkadaşımın en sevmediğim özelliği çok hayalperest olmasıydı, bir de sigara kullanmasiydi. Ben gerçekçi biriyim, romantizme falan hiç gelemem. O ise tam bir yengeç burcuydu. Zaten anlaşamadık, en sonunda da ayrıldık. Arada arkadaşlarımın veya akrabaların beni tanıştırmak istedikleri kişilerle konuştuğumda ise en nefret ettiğim sürekli kendilerinden bahsetmeleri oluyor. ‘Ben şunu yaptım, bunu aldım’ vs vs cok irrite edici. Genel olarak da saygisiz, kaba, sabit fikirli, genel kultur olarak zayif insanlari sevmem.

Şu an yok ama eski erkek arkadaşımın en nefret ettiğim özelliği ona değer verdiğimi her gösterdiğikde beni buna pişman etmesiydi… Benimle niye çıktı onu bile anlayamamıştım ya, sevgiden işte. Salaklıktan başka bir şey değil

Tek erkek arkadaşım oldu bitti. Ne yazık ki omun açısından da öyle oldu. Sanırım sevmediğim bir özelliği yoktu ama benim gururlu oluşum onun ise (ki bu benim içinde geçerli) her şeyden önce hep beni düşünmesi bizi yıpratıyor. Ayrıldık prtamlarımız çevrelerimiz birdi aynı ortama girip çıktık ama saygı da kusur etmedik. Sonra o başka yere gidince eskisine nazaran uzaklaştık rahatladık modundaydım ki bu yıl onu gittiğim dershanede gördüm. Sınava da aynı okulda girmiştik. İstanbul da onca okul arasında denk gelmek… ne bileyim kader işte. Ve böyle daha onlarca yolumuzun bittiğini sandığım anlarda bile kaderlerimizin bir noktada kesiştiği anlar sayarım. Sanırım birisinden ne kadar kaçarsanız o kadar kovalanıyorsunuz. Onla ben “aman birbirimizi rahatsız etmeyelim” deyip uzaklaştıkça kader bizim yollarımızı hep kesiştirdi. Umarım bir şeylerden kaçmak yerine yüzleşebileceğimiz anlar gelir. Çünkü benim için kıymetli bir sevgilinden ziyade bir yoldaş, iyi bir sırdaştı kendisi.

ben sokağa tüküren insanlar sadece bizde var sanıp ana avrat sövüyordum meğerse dünyanın her yerinde böylesine iğrenç insanlar varmış ıykkkk…yine sabah sabah tiksindim (aa birde toplum içinde ağızını yaya yaya sakız çiğneyenler uzak durun benden)

Burasi bana göre degilmis??? https://uploads.disquscdn.com/images/7f147246858ae7e5ce24228017db9189545dd6c45db252ee6ecb4b2b493df6f0.gif