Merhaba, ben 17 yaşında cinsellik ile ilgili gerçekten kafası karışık olan, benlik kaygısı ve arkadaşlık sorunları yaşayan bir kızım.

Ben giyim tarzı ve keyif aldığım aktivitelerle tomboy ( erkek gibi davranan) biriyim. Daha önce hiç makyaj yapmadım ya da stil bir saç tarzı yaptırmadım (?) Ben saçımı sadece her gün yıkayıp fırçayla tarar, her gün farklı bir saç stili yapmam. Kıyafet ve makyaj alışverişi yapmış olmama rağmen bende daha fazla kız gibi davranmak istiyorum.

Nereden başlayacağımı bilemiyorum..

Spor sütyen giyiyorum ve bir sürü insan bu yüzden okulda lezbiyen olduğumu düşünüyor. Belki de çocukken ciddi sarsıntılar yaşadım, bir kız çiftin sevimli olduklarını düşündüm ama normal hayatta erkeklere daha fazla ilgili duyuyorum. Anime de ki erkeklerden ziyade kızları ve  Yuri’yi Yaoi’den daha çok beğeniyorum.. Neden bilmiyorum.. Bu garip bir sorun galiba..

Sanırım kimseyle çıkamayacağım, çünkü kimse beni böyle istemiyor. Belki de çok dosdoğru biriyimdir, kafam çok karışık.

Elbise tarzım yüzünden ve çıkarları değiştiği için benden uzaklaşan arkadaşlarımı da kaybettim.. Görünüşüm ile ilgili kaba değiller, ama artık onlarla bağlantı kurmuyorum çünkü onları görmüyorum ve onlarla bugünlerde konuşamam. Onlara yaklaşmak isteyen biriyim ama yıllar önce bana ilk kez ‘en iyi arkadaş’ diyen onlardı. Korolara katıldılar, yeni arkadaşlar edindiler ve ben arkada bırakıldım şimdi ise onlara yaklaşmanın daha zor olduğunu hissediyorum.

Yeni arkadaşlar edinmek benim için çok zor.  Aslında, herkesin küçük arkadaş grupları vardır fakat ben bunlardan hiçbirine uymuyorum. Her öğle yemeği panik oluyorum çünkü insanlarla birlikte yemek için bir masa bulmalıyım.

Arkadaşlarım sırf katıldıkları için onlarla koroya katılmaktan, AP veya hızlandırılmış dersleri ‘en iyi’ arkadaşlarımla birlikte almaktan dolayı pişman değilim. Bazen benden faydalandıklarını hissediyorum çünkü onlara karşı fazla anlayışlı ve iyi davranıyorum.

Ama onlar genellikle kimseleri olmadığında bana gelirler.. Gerçekten bu düşünceden çok tiksindim ve üzüldüm, kendimin aksine kıskanç olmaktan nefret ederim ama sadece.. Neyse..

Karşılaştığım insanlar genellikle çirkin görünüşüm yüzünden beni sevmiyorlar.. Her zaman bana dik dik bakıyorlar ya da beni görmezden geliyorlar. Son zamanlar da bu sorunlar ve geleceğim hakkında çok endişelenmeye başladım Bu konu yüzünden depresyondayım, bir hiç gibi hissediyorum ve yalnızım.

Okuldaki herkese, aileme mutlu ve dostça davranıyorum. Ama bu ben değilim ve son 4 yıldır bu ruh haliyle yaşıyorum..

Şimdiye kadar herkes büyüyor, hayatın tadını çıkarıyor ama ben pek çok yönden onlar gibi olamıyorum.

Hiç mutlu değilim ama bende mutlu olmak istiyorum.

İnsanların daha karmaşık ve önemli sorunları varken burada şikayet ettiğim için acınacak haldeyim  ama sadece anlatmak istedim.. 

Siz bu arkadaşın sorunu hakkında ne düşünüyorsunuz?

Kaynak:PANN-CHOA

Netizenlerin, “konu dışı” sayılabilecek konular hakkında yaptıkları yorumlar ve çevirilerini içeren kategoridir. Sizde yorumlarınız ile bu içeriklere katkıda bulunabilirsiniz.