en yakın arkadaşlarımı başkalarından kıskanıp onlara küsüp arama mesafe koyuyorum ve hep ben kaybediyorum. artık yalnız takılmak istiyorum. özgvenim neredeyse hiç yok ve insanlardan kaçıyorum. yalnızken dans ediyorum ama insanlar karşısında yapamıyorum. ablamın yanında dans ettiğimde bu konuda iyi olduğumu ve eğitim almamı söyledi. dansları çok çabuk ezberliyorum. sesimin iyi olduğunu düşünüyorum. ama korkudan şarkı söyleyemiyorum utanıyorum. sesimi farklı duyduğumu düşündüğüm için kayıtlar yapıyorum ve sesim gerçekten iyi çıkıyor ama cesaret edemiyorum.en iyi arkadaşım dediklerim hep sırtımdan vurdu. kimseye güvenemiyorum ve çok şüpheciyim. şimdiye kadar en iyi dönemlerim lisede oldu ve 11 . sınıfa geçtim. sosyal ağdan çıktığım biriyle beni beğenmezse diye buluşmayı erteledim ve ayrıldım. insanlarla çok iyi anlaşırım mutlu ederim ama hep mutsuz olurum. depresyona girdim ve göğüs hizzamın biraz altında biten saçlarımı banyoda hıçkıra hıçkıra kısa kestim. erkek sitili yapmayı planladım ama makas kalın saçlarımı kesemedi. kısa süre sonra sistar dasom (fanı olduğum grubun maknaesi <3 ) saçını aynı boyda kesti ve biraz da olsa kendimi avuttum. çünkü aynı uzunluktaydı saçlarım ve o da yine aynı uzunlukta kestirdi.

İdollerin adım atmasına bile laf eden netizenlerin bu itirafları beni şaşırtmadı 😀

21 😀 Fantaziye gel 😀

Galiba seninle cok benziyoruz .bende korkularını yenmek icin kendimle yuzlesiyorum .su fobim olduğu icin suyun icinde durmaya kendimi zorladım şuanda su fobim yok. Bunun gibi birçok olay var . herkes benim kimseden hoslanmayacak kadar kibirli biri oldumu dusunuyor ama bende senin gibi arkadaşımın sevdiği cocuguktan hoslaniyorum .arkadaşından farklı olarak ben o çocuğu 4yildir seviyorum ama bunu kimseye söyleyemiyorum . Güçlü olmalıyım her sorunun üstesinden geldim bununda üstesinden gelebilirim .aslında ben kendi hikâyemi yazmak istemiyordum senden destek alarak yazıyorum sagol

Ben de zayıf görünmekten nefret ederim kimsenin önünde ağlamam diğer şeyleri uygulamadım ama korkuyorsam korkuyorum ya da hoşlanıyorsam hoşlanıyorum yani bunu da söylerim çoğu şeyi de çekinmeden yaparım pek utanmam yoktur. Emin ol diğerleri için bunlar dalga geçilecek bir şey değil tabi kankaların hariç 😀 Kime neyi kanıtlamak zorundasın ki korkularını yenmen güzel tabi sen kendinin güçlü olduğunu bil yeter 🙂 Bence dürüst olup arkadaşına söylemelisin hoşlandığın çocuğu kolay değil ama böylesi daha az yorar. Ayrıca inan bana hiç acınası görünmüyorsun yani aslında burdan seni göremiyorum da yazdıklarına bakarak söyledim anladın sen onu 😀 Umursamıyor gibi olma zaten umursama 😉 Dikkate alırsın ya da almazsın ben sadece yazmak istedim.

Aşırı kıskanç ve alınganım. Sevdiğim insanların başkalıyla yakınlaşmalarıı görmek delirtiyo beni. Mesela şuan arkadaşım başka bir arkadaşımla yurtdışında ve ben deli oluyorum. Beraber resim falan atacaklar diye whatsapp a girmek istemiyorum falan. Ve okul müdürünü neden ikimizi aynı yurtdışı projesine koymadı diye bıçaklayasım var 😀 Onu kaybetmekten korkuyorum çünkü daha önce aynı şey başıma geldi. Etrafım insanlarla sarılı olsun istemiyorum ama bi tane çok yakın olduğum bi insan olsun. Ama işte o arkadaşım da gerçekten en iyi arkadaşım mı bilemiyorum. Aslında insanlarla arası iyi ve sevilen birisi gibi duruyorum, evdekiler herkesle aramın iyi olduğunu düşünüyor, okulda da yanımda arkadaşlarım var. Evet herkesle aram iyi, arkadaşlarım var ama gerçekten hakkımda ne düşündüklerini çok merak ediyorum ve nedense bana iyi olmalarına rağmen gerçekten arkadaş olduğumuza inanmak gelmiyor içimden. Bilemiyorum belki de güvensizlik hissi. Bu sene lisede son senem ve umarım aradığım arkadaşlığı üniversitede bulurum, yani öyle ümit ediyorum..

Bazen cevabini veremeyecegim yada bi konuda yakalandigim olunca hemen konuyu baska tarafa cekiyorum bu konuda gayet basariliyimdir. Ve ayrica bazen çok üşendigim icin tuvalete bile gitmem ve yemek yerken sapir supur yenilmesi ve dagitarak yenilmesi midemi bulandirir ve iştahımı keser ve kimseye demem düşünceliyimdir ben ve kiz arkadasim cok konusur ve cok elestirir ama kendisi cirkindir ama bunu yuzune vuramam kalbi kirilir diye susuyorum.. -_-

Birde galiba çok utangacim tanimadigim insanlarin yaninda ilk kez karsilasinca sacmaliyorum mal mal konusuyorum keske demeseydim diyip cogu seyi kafama takiyorum. Galiba asosyel oldugum icin biraz surekli sacmaliyorum. Korkuyorum açıkçası. Hele karsi cins olayina hic girmeyelim. Sacmalamakta master yapacagim üniversite bitsin 😀

Tamam.

Benim sorunum kibir. Sınıf arkadaşlarıma ya da etrafımdaki yaşıtlarıma, insanlara baktığımda sürekli onları eleştiren cümleler beliriyor kafamda. Sözle olmasa da davranışlarımla düşüncelerimi iletiyorum. Böyle olunca da tek kalıyorum. Tabi bir iki tane yakın arkadaşım var ama onlar içinde aynısı geçerli. Sürekli laf sokup şaka yaptığımı söylüyorum. Ciddi olarak hata yaptığımda özür dilemem gerektiği halde dilemiyorum. Dileyemiyorum. Berbat bir kişiliğe sahip olduğumu düşünüyorum. Dışardayken çok soğuk biriyim ama evdeyken gayet şenşakrak oluyorum. Hatta  çenemi kapatmamı istiyorlar ama arkadaşlarımlayken dilimin olup olmadığını soruyorlar. Bazen değişmeyi istiyorum.

ben insanları hiç sevmem nefret ederim benle küsen birii 5 dakikada unuturum hoş bu sır değil herkes bilir
sevdiğim çocuğun başkalarıyla yatmasını hiç kıskanmıyordum
1 yıl boyunca şantaja uğradım şahsa 400 500 600 vs civarlarında para verdim
en son dayanamayıp aileme anlattım
eskiden sürekli kendime kesikler atardım
sinirlenince kendime tokat atarım tırnağımla çizerim
video izlerken göz temaslı video ise eye contact videoları gibi o anda kendimi kaybediyorum benle konuşuyorlar gibi geliyor
annemin psikolojik rahatsızlıkları olduğu için mutlu olduğum anda bile durduk yere deprasyona giriyorum
yanımdaki bir canlıyı başka bir şey gibi görebiliyorum
aynaya bakamıyorum aynadaki ben değilmişim gibi hisseiyorum
+18 mv leri 123949495 kez izleyebilirim utanmadan sıkılmadan
ama kimseye karşı cinsel yönden ilgi duymuyorum sadece duygusal ilgim var onu da kaybedeiyorum artık
ve evet şu po…. yı izledim ve mazoşist yorumuna bende katılıyorum cinsellik fobimden midir nedir saplantılı fantezilerim var açıkçası
acı çekmeyi seviyorum ama fiziksel acı
bazı zamanlar ilgi şeysim var
1 kere çocukken mitomani geçirdim yalan söyleme hastalığı yani bir travma sonucu oluşup yendiğim bir şeydi kendimi olmadığım biri gösteriyordum kendimi olduğum gibi kabul edemiyordum
insanların bana sarılıp öpmesinden iğrenirim kuzenimin düğününde sarılan akrabalar yüzünden ağlamamak için zor durdum
akla hayale sığmayacak senaryolar kurar ve inanırım
mesala hiç yapmadığım halde kendimi birini öldürmüş gibi düşünürüm
ve galiba bir kız değilim bunu açıklamayacağım bekaretle ilgili bir şey yapmadığım halde öyle düşünüyorum

ohhh benim gibiler de varmış ben de genelde (özellikle canım sıkıldığı zaman) kendi kendime ‘şimdi kalkıp dolaptan suyu alıcam ve balkonda aşağı boşaltıcam’diyorum böyle saçmalıklarım var ama genelde yapmam üşenirim yapmaya o zaman da annem gibi konusurum ‘amaaan her yapmak istediğimi yapsaydım şu an kore ye gitmiş olurdum’ diyorum tabi annem böyle söylemiyor da annemin ben versiyonu işte:/