Abi siz güvenmiyorsunuz ki 😀 hep bi şüpheci yaklaşım falan.Vallahi benim öyle güveneceğim bir tane insan var. Ailemden sonra o gelir.^^

bende hiç arkadaş edinmemm çünkü insanlara güvenmiyorum yalnızlık iyidir yaa yalnızım ve mutluyum 🙂

sinifimda tek tük iyi anlastigim kisiler varda ama tatilde hicbirinin ruhunuduymuyorum hahaha halbuki eski siniflardan hala baglanti kurdugum kisiler varda ama böle gercek dostluk kötü zamanda destek olan hic kimse yok .. bide güvendigim kisiler arkamdanda vurdu yani .. netizenlere katilyorum 😀

benim hep çok yakın arkadaşlarım oldu.
ama garip bir şekilde değişiyor.
arkadaş konusunda gerçekten çok şanslı bir insanım.
4-7 yaş arası dila vardı.
gerçekten çok pasif bir insandım ben. pek konuşmazdım cesaretim yoktu. Hayır diyememe hastalığı desek yeridir vardı. öz güvenim yoktu galiba.
ama dila tam tersimdi. annem de ona bakıcılık yaptığı için hergün beraberdik. benim yapmaya çekindiğim ne varsa yaptırdı. öz güvenim onun sayesinde büyüdü.
harika anılar edindik. daha cesur oldum. çok daha. ama sonra taşındık.
bağlantımız tamamen koptu.
kötü mü oldu hayır hiç değil.
çok daha iyisiyle karşılaştım. bildiğim ne varsa ondan öğrendim dediğim bir arkadaşım oldu. Gizem.
yeni yere taşındım ve daha da pasif bir insan oldum derken gizemle tanıştım.
Gerçekten çok gıcıktı. o zamanlar çok kısa saçlarım vardı. her çocuğun başına gelmiştir bitlenme olayı…
annem saçımı kökten denecek kadar kısa biçimde kestirmişti.
ama taşındığımızda taşındığmızda berbat durumdaydım. çünkü erkek saçıyla kısa kadın saçını düşünün ikisinin ortasında bir yerdeydi saçım. ve dalga konusu olurdum. ve bu çok kötü birşey. gizem ise gerçekten çok güzel bir kız. o yaştayken de sarı sarı uzun saçları vardı. benle de hiç konuşmazdı annemle annesi arkadaş olduktan sonra otomatikmen sizde arkadaş oluyosunuz bir de o yaşlardayken. benden 1 yaş büyük kendisi.
sonra tamamen dünyam değişti desek yeridir.
çünkü gizem kimsenin anlayamayacağı bir tip. gerçek anlamda tahmin edemessiniz.
onla yaşadıklarım anılar iddea ediyorum yani çoğu insanın yaşamadığı güzellikte ve özelliktedir. o kadar çok anımız varki. başka bir insanın yıllarca anlatıcağı türden bir anı bizim için çok normaldir ve unutmuşuzdur.
dediğim gibi bildiğim herşeyi ondan öğrendim.
bisiklet sürmeyi yüzmeyi ağaca tırmanmayı ki asla beceremem. yüksek yerlerden atlamayı. hiç abartmıyorum emin olun her zaman 7 8 metre yükseklikten rahatlıkla atlardık. beton üstüne ve bu nerdeyse imkansızdır canın çok yanar ama bir süre sonra alışırsın. başkalarının bahçelerinden meyve aşırmak. daha sonrasında sopayla kovlanmak. gıcık olduğumuz kişilerin ayakkabılarını kumla doldurmak.
gerekizse çöpe atmak ( evet yaptık) 😀 kum hayır kil tepelerinde gezinmek. afadersiniz bir yerime kadar battığım oldu. 😀 şarkılar yazmak söylemek. hatta bunu koca festivalde yapabilmek.
ben bunların hepsini gerçekten çok zor öğrendim. öğrenme aşamasında çok azarlandım. bisikletlerimizi bir birine bile bağladık öğrenebilmem için. sonu kötü bir kazayla bitti ama olsun.
yani şuan özlemsem şu iki kız sayesindedir.
şimdi ise en yakın arkadaşım olan dilara. roller değişti artık ben çok büyüdüm ve başkalarına yardım ediyorum. Sorunlarda böyle çocukça şeyler değil tabi çok ama çok büyüdü. insanlar beni dinliyor fikirlerime önem veriyor ve tavsiye istiyolar inanıyorum. bende çok yardımcı oluyorum bunuda biliyorum. Dilara gerçekten kötü zamanlarda. ve ben onun gizemi dilası oldum.
gizemle hala görüşüyorum tabiki 10 yıllık arkadaşım ama lise değişti her şey değişti ve kopuyosun. ama anılarımız hiç unutulmuyo.

ben gerçekten arkadaşlarıma çok minnettarım.
iyki varlar. galiba ben gerçek arkadaşaları hep buldum.
çol şansılıyım

öncelerden arkadaslarimin cogu türkdü- ben almanyada yasiyorum- ama nedense cok dedikoduyu ve entrika seven bir milletiz galiba, cok hayal kirikligina ugradim, simdi en yakin arkadasim bir alman, ne dedikodu sever nede ona olan güvenimimi kötüye kullandi simdiye kadar. derdim olsa gecenin saati 3 de arasam benimle konusur. dostluk ve yakin arkadaslik icin en önce güven gerekli.

GERÇEK ARKADAŞ diyebileceğim sadece bir kişi var. O da 13 yıllık arkadaşım. Beraber büyüdük, ergenliği beraber atlattık, SBS, YGS, LYS illetlerine birlikte hazırlandık, her zaman ne olursa olsun hep birlikteydik, hiçbir şey aramıza giremedi, hiçbir şey bizim dostluğumuzu bozamadı. Allahıma şükürler olsun, böyle bir arkadaşım olduğu için:’)

evet gerçekten de dost diyebileceğim arkadaşlarım var ve onlarla gurur duyuyorum ben gidip onlara uzaylıları gördüm desem bile inanırlar onları çok seviyorum

Anlamam için 49 Days’i yaşamam lazım.

49 Days gibi bir gün geçirirsem kesin karar verebilirim