Terbiyesiyle, gerek esprisiyle olsun insanları güldüren ve kendini sevdirten insandır. Bu hayatta örnek gördüğüm tek kişi o. MC’likte tavan yapmış usta kişidir. Çok seviyorum. Hem ciddilik hem komiklik ona yakışıyor. Bir çocuk babası ve kendinden küçük idollere ve oyunculara bir baba gibi bir abi gibi davranıyor. Çok seviyorum. Hepte seveceğim.

BU HİKAYEYİ OKUDUKTAN SONRA YOO JAE SUK a olan saygım daha da arrtı. 13 yıl önceydi. Askerdeydim. Ailem zor zamanlar geçiriyordu ve ben orduya tam adapte olamadım. Evden ciddi haberler geliyordu ve intihar etmeye karar verdim. Ordu hayatına uyum gösteremedim, hiç arkadaşım yoktu, zorbalık gördüm. Nefes alamıyordum… Bu yüzden eğer ölürsem daha huzurlu olacağımı düşündüm. Programıma baktım, gece 12’den 2’ye kadar işim vardı. İşten sonra kendimi öldürmeye karar verdim çünkü o zaman gece yarısı olacaktı ve etrafta kimse olmayacaktı.

Kendimi asmak için hazırlandım. Kendi intiharımı hazırladıktan sonra daha iyi hissettim. Geçmişi düşününce bu çok aptalca bir davranıştı ama o zaman için tek düşünebildiğim buydu. O gün kablo yapım denetçisi olarak neredeyse her gün SBS istasyonunun yakınında çalışıyordum.

Çocuk parkının yakınlarında mayın dedektörüyle askeri kontrol bacasını arıyordum. Kontrol bacalarının bir haritası vardı ancak park onların üstüne yapıldığı için onları bulmak için çok sıcak bir havada mayın dedektörünü giymek zorundaydım. Kolay bir hedef olduğum için işimi en iyi şekilde yapmak zorundaydım. Meslektaşımın bir yere gitmesi gerekiyordu o yüzden onun işini yapmaya ben gittim. Bu fırsatı değerlendirip markete kola almaya gittim ama cüzdanımda sadece 1 liram vardı. Sadece güldüm ve “Bu gece öleceğim ama yine de bir kola bile içemiyorum.”diye düşündüm.

İşime devam ederken birinin baktığını hissettim. Döndüm ve Yoo Jae Suk’un bana baktığını gördüm. Çok şaşırdım… “Öleceğim gün ünlü görmek? Şanslı mıyım ben?” diye düşündüm. Hatırladığıma göre o o zamanlar “Neşeli Pazar(?)” diye uçan sandalyelerin olduğu , katılımcılara su püskürtülen bir yarışma yapıyordu. Her neyse, Yoo Jae Suk ilgiyle bana bakıyordu. Merhaba dedim ve merhaba diye kibarca cevapladı. “Oyun parkında bir mayın dedektörü mü? Bu bir mayın dedektörü değil mi? Ne arıyorsunuz?” diye sordu. Ona bu konuda konuşma iznim olmadığını söyledim ve o “Ah! Doğru, kusura bakmayın!”dedi. Sonra menajeriyle uzaklaştı. Bunu ilginç buldum çünkü ilk defa gerçek hayatta bir ünlü görüyordum.

İşime geri döndüm ve birkaç dakika sonra biri sırtıma dokundu. Arkama döndüm ve elinde iki kutu enerji içeceğiyle ve bir dondurmayla Yoo Jae Suk’u gördüm. Hava çok sıcak olduğu için onları yememi söyledi. Giderken şakayla “ Güle güle, iyi çalış!” dedi. Dilim tutulmuştu.

Onları içmek için ve bazı nedenlerden bir gölgede oturdum ve çok fena ağladım. İki kutuyu içip dondurmayı yerken seslice ağladım. Orada oturdum, bir süre ağladım ve yoruldum. Neden bilmiyorum ama gece işini bitirdikten sonra iyi bir uyku çektim.

Bundan sonra, ne kadar değiştiğimi hissedince çok şaşırdım. O zamandan sonra, askerdekilerle iyi geçinmeye başladım ve hala o zamandan arkadaşlarımla görüşüyorum. Sebebini bilmiyorum. Hala öyle birden nasıl değiştiğimi bilmiyorum ama hayatımın dönüm noktasını seçersem, bu Yoo Jae Suk-ssi’nin bana verdiği iki kutu enerji içeceği ve dondurma olur.

Belki de insanları ya da insanların güler yüzünü arıyordum. Ama hala Yoo Jae Suk-ssi , tamamen yabancı birine dostane bir gülümseme ve beklenmedik bir kibarlık gösterdiği için mutluyum. Bir yerde, insanlar ona Yoo Tanrı diye seslenmeye başladı. Bu lakabı çok sevdim çünkü o gerçekten benim için bir tanrıydı. Onu tekrar görmek istiyorum ama ne yazık ki öyle bir şansım yok. Infınıte Challenge’ın burada Busan’da çekim yaptığını sanmıyorum. Ben sadece birinin Yoo Jae Suk’un kişiliği hakkında yazdığı bir yazı okudum bu yüzden bu hadiseyi hatırladım. Bunu kanıtlamak için hiçbir şeyim yok ama… Uzun zamandır tuttuğum bir şey hakkında konuştuğum için hala mutluyum.